Onderwijs in relatie tot P2P/Deproletarisering: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 56:
==Theoretische duiding==
Om dit begrip correct te kunnen uitleggen, moet eerst het concept proletariaat worden toegelicht. Dit was een zeer bekend begrip binnen het Marxisme (ontstaan in de 19e eeuw). Karl Marx was een Duitse denker en een van de grondleggers van de arbeidersbeweging en een centrale figuur in de geschiedenis van het socialisme en het communisme (
Marx analyseerde het kapitalisme en vond twee belangrijke conflicten: het klassenconflict en het uitbuitingsconflict. In het kapitalisme zijn er twee klassen die tegenover elkaar staan: de bourgeoisie en het proletariaat. De bourgeoisie zijn de eigenaars van de productiefactoren. Productiefactoren zijn dat wat de productie mogelijk maakt of bepaalt, bijvoorbeeld kapitaal. Ze controleren dus de productie. Het proletariaat is de groep zonder bezittingen. Ze verkopen hun arbeidskrachten en zo worden ze loonslaven. De bourgeoisie buit het proletariaat uit door hen slechts een klein deel van de winst van hun arbeid te betalen. Zo vergaart de bourgeoisie het overschot van hun loon als winst. Als alles wat geproduceerd wordt gebruikswaarde blijft hebben, zal het ruilwaarde hebben. Dat wil zeggen dat wanneer een product geen gebruikswaarde meer heeft, het geen ruilwaarde meer zal hebben. Als niemand het wil gebruiken, wordt het dus niet geruild. Deze uitwisseling gebeurt dan door de uitwisseling van grondstoffen of door met andere woorden te betalen voor het product. Binnen het kapitalisme verdringt ruilwaarde de gebruikswaarde (Arik, 2011).
Regel 70:
- De “adaptive strategy”: een term die gebruikt wordt om te beschrijven hoe individuen en gemeenschappen hun productieve activiteiten en hun regels en instituties op lange termijn wijzigen. Dit doet men om in hun levensonderhoud te voorzien en in reactie op de economische of ecologische spanningen ("Adaptive strategies", n.d.).
Via de “adaptive strategy” probeert men deproletarisering binnen te brengen in het proces van klassen- en natievorming. Dit deed men door politieke partijen op te richten. Deze partijen kunnen dan gezien worden als een wijziging in de activiteiten van individuen of een gemeenschap. Door deze op te richten probeert men in zijn levensonderhoud te voorzien. Het is een reactie op de economische spanningen, hier de spanningen van het kapitalisme en de minderwaardigheidspositie van de werknemer. Proletarisatie stond in dienst van de transformatie (Ben-Porat, 1991).
| |||