Onderwijs in relatie tot P2P/Batchproces: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
|vorige= Basisinkomen
|tekstvorige=
|huidige=Conceptnaam Batchproces
|volgende= Bitcoin
|tekstvolgende=
Regel 11:
 
 
== ConceptnaamBatchproces en P2P==
 
 
Bauwens gebruikt de term ‘batchproces’ in het hoofdstuk over de politiek van peer-to-peer. Hij beschouwt ons systeem van representatieve democratie als een batchproces (Bauwens & Lievens, 2013, p.116).
 
Bij dit soort regeringsvorm kiest de bevolking om de viervijf jaar enkele vertegenwoordigers die het bestuur mogen uitvoeren. Dit heeft als doel om compromissen tot stand te brengen tussen de verschillende maatschappelijke groepen die andere, al dan niet tegenstrijdige, visies en belangen hebben. Enkele pluspunten van deze regeringsvorm is dat er rekening gehouden wordt met de minderheden en dat de macht elke viervijf jaar verschuift. Er wordt vermeden dat er één bepaalde macht heerst (Representatieve democratie, 2014).
 
Een politieke partij wordt vergeleken met een batch, een afgeronde partij van een product. Elke vijf jaar kunnen we kiezen voor de politieke partij die we aan de macht willen, daarna hebben we geen inspraak meer tot we opnieuw kunnen kiezen. Het is een batch die telkens opnieuw opgestart moet worden en een einde kent. Dus een batchproces is een politieke partij die vijf jaar aan de macht is. Die politieke partij is de batch in het batchproces. We stemmen op de persoon of partij die we slechts 20% vertrouwen in plaats van degene waar we slechts 10% vertrouwen in hebben. Elk hebben we onze eigen persoonlijkheid, voorkeuren en belangen, maar in de politiek moeten we al deze dingen bundelen in de keuze voor slechts één persoon of partij waar we dan 20% achterstaan. (Bauwens & Lievens, 2013, p.116).
Het is jammer dat een bepaalde partij waar we slechts voor 20% achterstaan vijf jaar lang aan de macht kan blijven en we er verder geen inspraak in hebben. Daarom vindt Bauwens deze democratie dus een bot instrument. We hebben veel flexibelere representatiesystemen nodig (Bauwens & Lievens, 2013, p.116).
We stemmen op de persoon of partij die we slechts 20% vertrouwen in plaats van degene waar we slechts 10% vertrouwen in hebben.
Elk hebben we onze eigen persoonlijkheid, voorkeuren en belangen, maar in de politiek moeten we al deze dingen bundelen in de keuze voor slechts één persoon of partij waar we dan 20% achterstaan. (Bauwens & Lievens, 2013, p.116).
 
Hij wil de representatieve democratie niet afschaffen maar net verrijken als een systeem dat enorm veel keuzes laat. Hij ziet het zo dat iedereen samen regeert doordat elkeen ergens aan bijdraagt vanuit hun eigen intrinsieke motivatie. Ze kunnen zelf kiezen wat ze inbrengen en wanneer ze dit doen. Het individu moet nu niet meer al zijn belangen en voorkeuren samenbundelen om te kiezen voor een batch, maar heeft oneindig veel keuze waaraan hij/zij kan meewerken afhankelijk van zijn persoonlijkheid. Peer-to-peer technologie kan een evenwicht bieden door de participatieve democratie te stimuleren.. Deze regeringsvorm wil alle burgers het recht geven op inspraak, waar de nadruk ligt op een brede participatie van deelnemers in de richtinggeving en werking van politieke systemen. Burgers kunnen dus door intrinsieke motivatie gestimuleerd worden om hun eigen stem te laten horen en niet te moeten kiezen voor een welbepaalde partij die maar deels past bij hun eigen persoonlijkheid (Participatiedemocratie, 2014).
Het is jammer dat een bepaalde partij waar we slechts voor 20% achterstaan vijf jaar lang aan de macht kan blijven en we er verder geen inspraak in hebben. Daarom vindt Bauwens deze democratie dus een bot instrument. We hebben veel flexibelere representatiesystemen nodig (Bauwens & Lievens, 2013, p.116).
 
Hierbij denkt Bauwens aan bepaalde experimenten zoals liquid feedback. Dit wordt onder meer gebruikt door de Duitse Piratenpartij.
Liquidfeedback is een vrije software voor het bepalen van politieke standpunten en het nemen van politieke beslissingen, waarbij de grenzen tussen representatieve en directe democratie vervagen. Deelnemers kunnen online discuteren en als de belangstelling voor een zeker onderwerp een bepaalde drempel overschrijdt, komt het in een beslissingsfase terecht. De deelnemers kunnen hun stem zelf uitbrenen of overdragen aan iemand die ze vertrouwen als deskundige in de betrokken materie. Het is dus een ‘vloeibare’ vorm van democratie (Bauwens & Lievens, 2013, p 115).
Het systeem helpt groepen zoals verenigingen of organisaties, al dan niet politiek, beslissingen te nemen zonder de beperkingen van een traditioneel internetforum. Het doel is hier om een zo accuraat mogelijke weergave van de adviezen van de leden van de groep te houden zonder dat dit verstoord wordt door sociale hiërarchieën. Elk individu wordt aangemoedigd om hun eigen initiatieven binnen de gestelde beperkingen te bevorderen (LiquidFeedback, 2014).
 
Hij wil de representatieve democratie niet afschaffen maar net verrijken als een systeem dat enorm veel keuzes laat. Hij ziet het zo dat iedereen samen regeert doordat elkeen ergens aan bijdraagt vanuit hun eigen intrinsieke motivatie. Ze kunnen zelf kiezen wat ze inbrengen en wanneer ze dit doen. Het individu moet nu niet meer al zijn belangen en voorkeuren samenbundelen om te kiezen voor een batch, maar heeft oneindig veel keuze waaraan hij/zij kan meewerken afhankelijk van zijn persoonlijkheid.
Peer-to-peer wil de participatieve democratie stimuleren. Deze regeringsvorm wil alle burgers het recht geven op inspraak, waar de nadruk ligt op een brede participatie van deelnemers in de richtinggeving en werking van politieke systemen.
Burgers kunnen dus door intrinsieke motivatie gestimuleerd worden om hun eigen stem te laten horen en niet te moeten kiezen voor een welbepaalde partij die maar deels past bij hun eigen persoonlijkheid (Participatiedemocratie, 2014).
 
==Voorbeeld==
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.