Onderwijs in relatie tot P2P/Transdisciplinair: verschil tussen versies

 

Het grote verschil tussen deze twee begrippen en transdisciplinair zijn de betrokken actoren. Bij multi- en interdisciplinaire samenwerking zijn enkel experten uit verschillende disciplines betrokken. Transdisciplinaire samenwerking gaat verder en betrekt zowel experten als niet-experten.

 

Het voordeel van transdisciplinair, tegenover multi- of interdisciplinair, is dat transdisciplinair werken leidt tot een open discussie. Deze open discussie leidt tot meer diepgang en een uitgebreide analyse van het probleem (Rosenfield, 1992). Personen uit andere disciplines hanteren vaak een andere bril. Door met hen in interactie te gaan, kunnen bepaalde vanzelfsprekendheden bloot gelegd worden. Dit leidt ook tot meer diepgang. Een belangrijke voorwaarde is uiteraard dat alle personen openstaan voor zo’n discussie en interactie.

 

Het proces van kennis co-creatie is een belangrijk gegeven binnen het transdisciplinair werken. Kennis co-creatie benadrukt het belang van contextafhankelijk en persoonsgebonden kennis. Zowel wetenschappelijke kennis als praktijkkennis worden belangrijk geacht. Dit proces telt drie stappen en begint wanneer de kennis en vaardigheden van de deelnemers tevoorschijn komt. Kennis is dan gecontextualiseerd en gedeeld over alle deelnemers. De tweede stap houdt in dat alle belanghebbenden samen komen om een gemeenschappelijk probleem op te oplossen of om een gemeenschappelijke kwestie te bekijken. Als laatste volgt er een samensmelting van alle kennis, vaardigheden en ervaringen. Het einde van dit proces is een nieuw geheel van gedeelde kennis, als oplossing voor dit probleem (Regeer & Bunders, 2009).

 

Rosenfield (1992) omschreef een aantal voorwaarden voor een transdisciplinaire samenwerking die in 1992 nog niet vervuld waren. Op academisch vlak was er nood aan ondersteunende academische instituten, voldoende financiering en bevredigende carrière-opties. Kennis was verspreid over eenzelfde discipline. Onderzoekers kregen erkenning binnen hun eigen discipline. Academische tijdschriften focusten zich op één discipline. De kennis die binnen een bepaald vakgebied werd verworven, vond nauwelijks doorgang naar andere vakgebieden. Personen die transdisciplinair werkten, ontvingen nauwelijks erkenning voor hun werk of bijdrage. Rosenfield (1992) verwachtte dat de doorbraak van transdisciplinariteit niet meer lang op zich zal laten wachten.

Maar ook de niet-academische wereld evolueert naar een transdisciplinaire samenwerking. Een voorbeeld hiervan is de energiesector. Wagner (2014) geeft aan dat de energiesector transdiscplinair moet werken, als ze een grote rol willen spelen in de maatschappij. Door transdisciplinaire samenwerking verkrijgt de energiesector allerlei informatie uit bijvoorbeeld de ICT of uit de autobranche. Die informatie kunnen ze in hun eigen sector inzetten, om het thema energie meer op de maatschappelijke agenda te plaatsen en op het belang van energie te duiden. Toch blijft hun focus op multidisciplinariteit liggen.

 

 

==Externe links==