Onderwijs in relatie tot P2P/Metagovernance: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 21:
Bij een marktgericht bestuur (Meuleman, 2008, p.26) gaat men ervan uit dat markteconomieën gecreëerd moeten worden en onder controle moeten gehouden worden door instituties op basis van regelgeving en toezicht. De huidige regelgeving laat toe dat er patenten (= eigendomsrechten op bepaalde goederen of kennis waardoor enkel de uitvinder deze goederen of kennis deze mag verkopen) kunnen gecreëerd worden. Hierdoor wordt het openbaar maken van bepaalde kennis verboden en wordt kennis afgezonderd van de buitenwereld.
 
De aanwezigheid van patenten leidt tegelijkertijd ook tot meer concurrentie waardoor bedrijven hun personeel bepaalde regels kunnen opleggen met betrekking tot kennisoverdracht. Zo heb je bijvoorbeeld concurrentiebedingen waarbij je, indien je voor een ander bedrijf gaat werken, niet een gelijkaardige project mag leiden (Wikipedia, 2014). EenGebonden voorbeeldaan terde verduidelijkingovereenkomst vanin het begrip 'concurrentiebeding' vindt u hier: Een farmaceut werkt voor Octapharma Benelux en werkte hier mee aanzal een innovatief geneesmiddel voor griep. Deontslagen farmaceut, die in zijn arbeidscontract een concurrentiebeding tekende, wordt kort nadien ontslaan of stapt zelf op en gaat werken voor een ander farmaceutisch bedrijf namelijk Pfizer. Gebonden aan de overeenkomsten in het concurrentiebeding zalvan hijoctapharma bijvoorbeeld voor 4 jaar lang niet mogen meehelpen aan geneesmiddelen tegen griep die Pfizer produceert en uitvindt.
 
Een te harde focus op een marktgerichte bestuursvorm brengt patenten en concurrentiebedingen met zich mee. Hierdoor wordt de mogelijkheid om kennis openbaar en toegankelijk te maken voor iedereen streng gehinderd. Ook de mogelijkheid om een vrijwillige bijdrage te leveren aan bepaalde kennis wordt uitgesloten.
Regel 31:
 
C) Netwerkgerichte bestuursvorm:
Volgens Kenis & Provan (2008, p.296-311) gaat het bij een netwerkgerichte bestuursvorm om het verbinden en delen van informatie, activiteiten, middelen of competenties tussen 3 of meer organisaties om samen een outcome te bewerkstellen. Concreet gaat het hierbij dus over diensten en producten die het resultaat zijn van een samenwerkingsverband tussen verschillende organisaties. Bij een netwerkgerichte bestuursvorm gaat het in de eerste plaats over een samenspel van verschillende organisaties en dus niet zozeer over de kwaliteit die 1 organisatie te bieden heeft. Zo heb je bijvoorbeeld in onze overheid een netwerk voor crisisbeheersing. Als er een terroristische aanslag plaats zou vinden, kan dit het meest effectief bestreden worden door een samenwerking tussen verschillende organisaties namelijk politie, brandweer, veiligheidsregio militairen, ambulancepersoneel,...
 
Als we kijken naar de P2P-samenleving, dan lijkt deze bestuursvorm het meest passend te zijn. Bij P2P gaat het erover om informatie voor iedereen toegankelijk te maken en dit met elkaar te delen en bovendien kan iedereen aan een bepaald idee of onderwerp zijn inzichten bijdragen (Bauwens, 2013, p.26-28). Het is dus net zoals een netwerkgovernance, maar dan nog laagdrempeliger en nog uitgebreider omdat het hier niet enkel over het samenwerken en kennis delen van organisaties gaat, maar over een samenwerking tussen verschillende individu's en het delen van hun kennis.
Regel 37:
Maar toch zal een P2P-samenleving niet zomaar tot stand kunnen komen in deze bestuursvorm. Provan & Kenis (2008, p.303-307) beschrijven 4 factoren (vertrouwen, aantal netwerkleden, doelconsensus en behoefte aan netwerkcompetenties) die bepalend zijn voor een effectieve netwerkgerichte bestuursvorm en bij deze factoren stuit P2P soms op problemen. Zo zeggen Kenis & Provan dat een netwerkgerichte bestuursvorm het best werkt als er een klein netwerk aanwezig is. Het kan namelijk zijn dat er bepaalde problemen opduiken in een P2P-samenleving. Zo kan er bijvoorbeeld een grote dualiteit ontstaan in het eens en oneens zijn met een bepaalde methodiek voor houtzagen. Om deze problemen op te lossen zeggen Kenis & Provan dat een face-to-face- participatie (= een overleg over een bepaald onderwerp waarbij verschillende partijen elkaar zien en horen) noodzakelijk is, maar als je met een enorm groot netwerk zit, wat het geval is in een P2P-samenleving, wordt dit bijna onmogelijk.
 
Uit wat hierboven beschreven is, is het dus duidelijk dat de rol van bestuursvormen in P2P niet onderschat mag worden. De vorm van het bestuur heeft heel wat invloed op de mogelijkheid om tot een P2P samenleving te komen. Hoe de bestuursvormen zich verder ontwikkelen en hoe de relatie is tussen verschillende bestuursvormen groeitis, kan een P2P proces vergemakkelijken of bemoeilijken.
 
==Voorbeeld==
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.