Er bestaan twee opvattingen over transdisciplinair. AlsDe eerste wordtopvatting transdisciplinairwas beschouwdvooral alsin eenjaren ultieme1970 vormdominant. vanTot interdisciplinair.die Dittijd houdtrichtte inelke datdiscipline kenniszich enop methodende vaneigen verschillendekennis stromingendie samengevoegdaanwezig wordenwas totbinnen ééndie grote theoriediscipline. DitIn isde eenjaren hoger1970 stadiumbegon vanmen interdisciplinariteitte waarinbeseffen erdat éénkennis gedeelduit fundamenteen enbepaald ééndomein, gedeeldeook terminologieingezet wordtkon gebruiktworden doorin alleandere disciplinesdomeinen. HetZo doelkan hiervanbijvoorbeeld isde allekennis kennisdomeinenuit samende tepsychologie brengenover totde één eenheideffecten van kennis.medicijnen Dezebij denkwijzepsychiatrische waspatiënten, vooralingezet dominantworden in de jaren ’70geneeskunde. InDe diegeneeskunde tijdkan heerste er een verdeeldheid tussen de verschillende disciplines. Elke discipline hield zich metop zijn eigen kennisdomein bezig. Maar kennisbeurt die inmedicijnen éénaanpassen domeinof gecreëerdverbeteren werd,op konbasis ookvan ingezetde wordeninzichten invan anderede disciplinespsychologie. Een transdisciplinaire aanpak moest ervoor zorgen dat de verschillende disciplines hun kennis zouden samen leggen. omOp basis van al die kennis hoopte men één omvattendegrote theorie te construeren,maken zodatover deeen verdeeldheidbepaald tussenonderwerp de(bijvoorbeeld: disciplinesmedicijnen stilaanvoor konpsychiatrische verminderenpatiënten). Deze benadering is tegenwoordig ook nog in gebruik (Groot & Klostermann, 2009).
De tweede benadering ziet transdisciplinariteit als een samenwerking tussen wetenschap en maatschappij in het creëren van kennis. Concreet betekent dit dat wetenschappers en andere maatschappelijke actoren in onderlinge interactie samenwerken om maatschappelijke problemen aan te pakken. Er wordt nieuwe kennis gegenereerd op basis van kennis-co-creatie. Kennis-co-creatie is de kennisontwikkeling binnen transdisciplinaire onderzoeken. De wetenschap bezit niet langer de monopoliepositie op de verwerving van kennis en kennis in het algemeen (Groot & Klostermann, 2009).
