Onderwijs in relatie tot P2P/Crowdfunding: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 27:
==Theoretische duiding==
Crowdfunding is afkomstig uit de Verenigde Staten, en kwam overgewaaid in de jaren '90 naar Europa. Toch is er een duidelijk verschil wat betreft de doelstelling. In de Verenigde Staten is crowdfunding vooral bestemd voor creatieve en liefdadigheidsdoeleinden ( zoals het ondersteunen van artiesten, kunstenaars, goede doelen,...). Crowdfunding in Europa richt zich veel sterker op beginnende ondernemers die over onvoldoende startkapitaal beschikken (Wikipedia, 2014). Deze vorm van alternatie financiering heeft veel maatschappelijke troeven en kan een belangrijke hefboom zijn voor maatschappelijke verandering. Dit gebeurt in België misschien nog te weinig (MVO, 2013). Toch zijn er organisaties als Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) die hierop inzetten. MVO heeft een sociaal crowdfundplatform opgericht (SoCrowd) waar maatschappelijk relevante projecten ondersteund kunnen worden (voor de werking hiervan, zie de tweede link ter verdieping hieronder). In tijden waar organisaties met een sociaal oogmerk het moeten doen met verminderde subsidies en de overheid een minder grote rol speelt, kan crowdfunding van betekenis zijn. Toch mag crowdfunding zeker geen excuus worden voor krimpende overheidsbudgetten. Er moet gezocht worden naar hoe overheden deze innovatieve financieringsvorm kunnen ondersteunen. Mogelijks ligt er dan een grote maatschappelijke return om de hoek (MVO, 2013).
De term ‘crowdfunding’ stamt af van een algemener begrip ‘crowdsourcing’. Vanuit deze term wordt er verder gegaan met de duiding van crowdfunding. Ook de relatie met de begrippen ‘crowding out’ en ‘participatieve budgettering’ wordt zo aangegeven.
Regel 35:
'''Crowdfunding''' is een specifieke vorm van crowdsourcing. Waar men bij crowdsourcing op zoek ging naar ideeën bij de ‘crowd’, staat bij crowdfunding het financiële aspect centraal. Ondernemers vragen een bijdrage aan een groep individuen in plaats van aan een bank, om zo een startkapitaal bijeen te krijgen. Bedrijven plaatsen hun ideeën op het internet of verspreiden een oproep om zo investeerders aan te trekken. Mensen investeren in deze initiatieven omdat ze er in geloven of omdat ze een zekere betrokkenheid voelen (Landeloos, 2013).
Bij de praktijk van crowdfunding zijn er drie actoren: de ondernemer, de investeerder en de mediator. Dit is eerder van toepassing op commerciële projecten dan op sociale projecten.
De ''ondernemer'' is op zoek naar financiering van het project maar slaagt daar niet in. Door beroep te doen op crowdfunding, wordt de investeerder naast het bekomen van financiering ook in contact gebracht met mogelijke investeerders. Dit eerste contact met de markt kan een goede test zijn voor het idee van de ondernemer. Investeringen in het idee geven met andere woorden weer dat het idee een zekere marktwaarde heeft en dus succesvol kan zijn (Landeloos, 2013).
| |||