Onderwijs in relatie tot P2P/Kenniswerker: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 36:
==Theoretische duiding==
In deze theoretische toelichting wil ik het concept ‘kenniswerker’ in verband brengen met de kenniseconomie. Het begrip kenniseconomie is verre van nieuw. Eind jaren '50 werd dit begrip voor het eerst gebruikt door Peter Drucker (van de Klundert, 2007), een Amerikaans schrijver, hoogleraar en consultant op gebied van organisatieleer en management (Wikipedia, 2014). Het ruimtelijk planbureau definieert de kenniseconomie als volgt: "Kenniseconomie is het gebruik van kennis in interactieve relaties tussen markt- en overige partijen bij het voortbrengen en gebruiken van goederen en diensten, vanaf het eerste idee tot en met het gebruik van het eindproduct" (Ruimtelijk planbureau, 2007, p. 18). In de kenniseconomie draait het dus vooral om de productiefactor 'kennis'. "Kennis is te definiëren als het geheel van vaardigheden – aanleg, leergierigheid, creativiteit en volhoudendheid – dat nodig is om problemen te onderkennen en ze op te lossen, onder meer door informatie te verzamelen en te selecteren. Daarbij is het voorbereiden, begeleiden en interpreteren van veranderingen een essentiële karakteristiek" (Ruimtelijk planbureau, 2007, p. 18). Het ontstaan van de kenniseconomie had gevolgen voor de menselijke arbeid. Routinematige arbeid moest immers plaats maken voor kenniswerk. Het kenniswerk wordt gekenmerkt door een dienstverlenend karakter waarbinnen veel hoogopgeleide en aan informatie en communicatie gebonden arbeidskrachten werkzaam zijn. ▼
▲Het begrip kenniseconomie is verre van nieuw. Eind jaren '50 werd dit begrip voor het eerst gebruikt door Peter Drucker (van de Klundert, 2007), een Amerikaans schrijver, hoogleraar en consultant op gebied van organisatieleer en management (Wikipedia, 2014). Het ruimtelijk planbureau definieert de kenniseconomie als volgt: "Kenniseconomie is het gebruik van kennis in interactieve relaties tussen markt- en overige partijen bij het voortbrengen en gebruiken van goederen en diensten, vanaf het eerste idee tot en met het gebruik van het eindproduct" (Ruimtelijk planbureau, 2007, p. 18). In de kenniseconomie draait het dus vooral om de productiefactor 'kennis'. "Kennis is te definiëren als het geheel van vaardigheden – aanleg, leergierigheid, creativiteit en volhoudendheid – dat nodig is om problemen te onderkennen en ze op te lossen, onder meer door informatie te verzamelen en te selecteren. Daarbij is het voorbereiden, begeleiden en interpreteren van veranderingen een essentiële karakteristiek" (Ruimtelijk planbureau, 2007, p. 18). Het ontstaan van de kenniseconomie had gevolgen voor de menselijke arbeid. Routinematige arbeid moest immers plaats maken voor kenniswerk. Het kenniswerk wordt gekenmerkt door een dienstverlenend karakter waarbinnen veel hoogopgeleide en aan informatie en communicatie gebonden arbeidskrachten werkzaam zijn.
De ontwikkeling van kenniseconomie rust op de diffusie en het gebruik van kennis. Kennisdiffusie is fysieke, interactieve uitwisseling van gerichte, impliciete kennis. De mate waarin een economie kennisdiffusie onder werknemers organiseert, biedt concurrentievoordelen. Om dit te realiseren is er uiteraard samenwerking nodig en dan met name samenwerking tussen kennisinstellingen, overheden en het bedrijfsleven. Ruimtelijke nabijheid speelt nauwelijks een rol, het is vooral essentieel dat er een gemeenschappelijk communicatieraamwerk is. De bedrijven en instellingen die als gemeenschappelijk doel beogen om kennis op te bouwen over een bepaald onderwerp, kunnen dit mogelijk maken via dit raamwerk. Mits mensen dit communicatieraamwerk begrijpen, is deze wetenschappelijke kennis toegankelijk voor iedereen (Ruimtelijk planbureau, 2007).
| |||