De tweede dimensie is innovatie en de derde dimensie betreft het bestaan van kenniswerkers die het innovatieproces faciliteren (Ruimtelijk planbureau 2007).
Het gevolg van het groeiende belang van kennis in de economie is de noodzaak tot levenslang leren. Kennis veroudert zo snel dat voortdurend leren essentieel is. Als bedrijven zich willen handhaven in onze snel evoluerende maatschappij, is het van belang dat ze inzetten op een continu proces van optimalisatie en innovatie. Dit vraagt om medewerkers zoals kenniswerkers die kennis kunnen produceren, evalueren, toepassen en gebruiken in innovatie- en productieprocessen. Het belang van kenniswerkers in organisaties kunnen we situeren op het niveau van de organisatie en de samenleving. Allereerst willen organisaties kenniswerkers aantrekken omdat het concurrentievermogen van de organisatie in grote mate bepaald wordt door de productiviteit en innovativiteit van de kenniswerker. Wil je als organisatie succesvol zijn, moet je dus inzetten op het binnenhalen van de beste kenniswerkers. Voor de samenleving ligt het belang van kenniswerkers in het feit dat ze een positief effect hebben op de productiviteit en innovatiekracht van de economie.
Uit deze vaststellingen vloeit de gedachte voort dat er absoluut geen tekort mag zijn aan kenniswerkers. Men heeft daarom voor de praktijk verschillende suggesties uitgeschreven om een tekortenproblematiek aan te pakken (Nota Zonder kenniswerkers geen kenniseconomie, n.d.). Het mag uit deze nota duidelijk zijn dat het begrip ‘kenniswerker’ in direct verband staat met de concepten ‘kenniseconomie’en ‘economische groei’.
