Onderwijs in relatie tot P2P/Meritocratische Hiërarchie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 19:
Men heeft zijn positie binnen de peer-productie te danken aan de kennis en vaardigheden die men bezit. De mensen worden erkend als deskundigen in hetgeen waar ze goed in zijn. Iedereen kan bijdragen tot de commons (gemeengoed), op voorwaarde dat je ergens goed in bent of er veel over weet. Je hebt niet meer een arbeidsverdeling gebaseerd op het bezit van middelen, maar een taakverdeling waarbij iedereen hetgeen kan doen waar hij of zij goed in is. Men moet hier wel bij opmerken dat de positieverwerving bij peer-productie niet gebaseerd is op diploma’s. Het is net zo dat peer-productie uitgaat van het anticredentialisme. Dit betekent dat je geen referenties of diploma’s nodig hebt om de taak te mogen uitvoeren. Bv. iedereen kan iets op Wikipedia delen zolang de informatie correct is, ongeacht de kwalificatie van de auteur (Bauwens, 2014, p. 40). Diploma’s blijven bij de meritocraat belangrijk, deze worden hier gebaseerd op de verdiensten en niet op de afkomst van het individu. Bij peerproductie mogen diploma’s aanwezig zijn, maar zijn ze geen vereiste om deel te mogen nemen aan de productie. Peer-to-peer legt minder de nadruk op kwalificatie in tegenstelling tot de meritocratie (hierbij moeten wel examens worden afgenomen om het niveau van een individu te bepalen).
We zien ook dat peer-to-peer vertrekt vanuit de inspanningen die de individuen leveren bij het produceren van een common. De motivatie om inspanningen te leveren bij peer-to-peer ligt geheel anders dan bij de kapitalistische samenleving. Eén van de kerngedachten van peerproductie is dat men zich richt op de productie van gebruikswaarde: ‘iemand die een tekst schrijft voor Wikipedia doet dat niet om geld te verdienen, maar om Wikipedia beter te maken.’ (Bauwens, 2014, p. 42). Men vertrekt bij peerproductie vanuit een vrijwilligheid gebaseerd op een intrinsieke motivatie waarbij elk individu uitgaat van zijn passie. Volgens het meritocratisch principe moeten individuen met de meeste verdiensten het grootste inkomen hebben. Peer-to-peer staat hier wat
Het systeem heeft bepaalde voordelen omdat men hier kan vertrekken vanuit een win-win-win-win-model gebaseerd op intrinsieke motivatie en eigen belang. Men krijgt geen onderdrukking meer zoals bij het kapitalisme. Men kan bij peer-to-peer werken rond een vrijwillig gekozen thema om bij te dragen aan een sociaal doel. Op deze manier winnen zowel de partijen, als de groep als de hele samenleving (Bauwens, 2014, p. 28).
| |||