Onderwijs in relatie tot P2P/Meritocratische Hiërarchie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 33:
==Theoretische duiding==
Men kan het begrip meritocratie het beste in contrast brengen met het feodalisme van enkele eeuwen geleden of het kapitalisme van de 19e eeuw. Het feodalisme was een standensamenleving waarin maatschappelijke posities toegewezen werden door je afkomst of de status van je familie (bv. de adel). Het kwam er op neer dat wanneer je veel geld en grond bezat, je automatisch een hogere sociale positie bekleedde. Dit was een grote vorm van ongelijkheid, aangezien het voor de lagere arbeidsklassen onmogelijk was om een hogere status te bereiken. Ook het kapitalisme vertrok vanuit een ongelijkheid waarbij de kapitaal bezittende klassen meteen een hogere maatschappelijke positie toegewezen kregen dan de arbeidsklassen. Het idee meritocratie vertrekt vanuit geheel andere uitgangspunten. Men stelde dat je afkomst niet bepalend moest zijn voor je status, maar wel je verdiensten. Men ging er vanuit dat ijverige personen met veel talent lukraak verdeeld waren over de bevolking (zowel arme én rijke mensen) en dat door mensen te selecteren op basis van hun kunnen en niet hun afkomst de sociale ongelijkheid zou verdwijnen.
De meritocraat vindt het rechtvaardig dat de gemeenschap meer middelen investeert in personen met meer talent en inzet, omdat hij verwacht dat ze in de toekomst ook meer zullen bijdragen tot de sociale welvaart van de samenleving. Meritocratie streeft naar gelijke kansen (d.w.z. een gelijke toegang), maar niet naar gelijke uitkomsten of een gelijke behandeling. De meritocraat vindt het efficiënt en rechtvaardig dat getalenteerde personen die zich inzetten meer kansen moeten krijgen. Maar in de personen zonder talent en inzet wordt niet geïnvesteerd, want deze kunnen geen bijdrage leveren in de samenleving. Hier zien we dat er opnieuw een vorm van ongelijkheid naar boven treedt. Deze keer niet meer bepaald door afkomst, maar door verdiensten van de individuen. (Van den Bosch, Tan & De Maesschalck , 2001).
| |||