Onderwijs in relatie tot P2P/Samenwerkingsconsumptie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 10:
'''Samenwerkingsconsumptie''' is een fenomeen dat betrekking heeft op het delen van middelen (Lievens, 2012). Als je alleen bent, heb je verschillende producten nodig maar in een gemeenschap is de kans groot dat dit product al aanwezig is. Het product kan worden geruild, verhuurd of gedeeld. Het is dus niet nodig dat iedereen dezelfde bezittingen heeft. Zolang het maar aanwezig is, kan het door verschillende personen worden gebruikt.
Bij de definiëring van deze term komen zowel materiële als immateriële producten in aanmerking. Bij de materiele productie van goederen is er kapitaal nodig (Bauwens
Een factor die de samenwerkingsconsumptie versterkt, is de sociabiliteit van mensen (Lievens, 2012). We zijn niet graag alleen en verkiezen om ons te vertoeven in groep. Hierdoor wordt er sneller beroep gedaan op de bezittingen van de ander.
Regel 26:
==Voorbeeld==
Een voorbeeld van samenwerkingsconsumptie is het delen van de ontwerpen bij het project Wikispeed (Bauwens
Een groepje ingenieurs van verschillende landen heeft aangetoond dat men anders tewerk kan gaan dan de grote autofabrieken. Door gebruik te maken van opensourcesoftware heeft men onder leiding van Joe Justice, een softwareontwikkelaar uit Seattle, een auto kunnen maken die zuiniger rijdt, veilig is en kan worden gemaakt in microfabrieken. De auto bestaat uit verschillende vervangbare modules. Voor elke module werd er een ontwerp op het internet geplaatst zodat iedereen die dat wil een module kan aanpassen of zelf een kan ontwerpen. Dit is het openbronprincipe (
We zien het delen en onderling aanpassen van ontwerpen ook terugkomen in Wikipedia. Hier kunnen mensen artikels maken en aanpassen over
Regel 40:
Een volgende auteur die een kijk biedt op het concept, overigens de grondlegger van het begrip samenwerkingsconsumptie, is Rachel Botsman (Lambrechts, 2012).Volgens haar leiden de mogelijkheden van het internet vandaag tot een heropleving van traditionele vormen van uitwisselen zoals delen, ruilen en lenen. Dit delen, ruilen en lenen kan worden aangetoond via het voorbeeld van Cambio, dat hierboven al werd uitgewerkt onder het deel van ‘voorbeeld/illustratie’. Zo krijgen we een eerste vorm van het begrip van samenwerkingsconsumptie. Een tweede vorm zien we bij herdistributiemarkten zoals bijvoorbeeld Kapaza. Producten die mensen niet meer nodig hebben worden verkocht aan mensen die deze producten wel kunnen gebruiken. Een derde vorm die Botsman aanhaalt zijn samenwerkende levensstijlen. Er worden niet alleen tastbare producten geleend, maar ook tijd, ruimte en vaardigheden. Een voorbeeld uit het dagelijks leven hiervan is het delen van werkruimte of coworking.
Michel Bauwens is het niet op alle vlakken eens met Botsman (Bauwens
|