Onderwijs in relatie tot P2P/Partnerstaat: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 38:
Op de eerste academische conferentie over peer productie, die in 2007 door Bauwens werd georganiseerd, stelde de Italiaanse politicologe Cosma Orsi haar gedachtengoed voor. Het sloot enorm aan bij het P2P-denken en gaf ook mogelijkheden om het P2P-denken uit te breiden. Net zoals Bauwens zocht Orsi naar een alternatieve manier om de samenleving vandaag vorm te geven. Hierbij kwam zij eveneens tot de conclusie dat de staat een andere vorm moest aannemen dan vandaag het geval is. Het begrip partnerstaat dat zij bedacht, gaf hier een invulling aan die na de conferentie ook deel ging uitmaken van het P2P-denken (Orsi, 2007). Haar invulling van de partnerstaat is dus dezelfde als hierboven beschreven staat; een staat die faciliteert en zelforganisatie bij burgers stimuleert.
 
Haar inspiratie voor het bedenken van deze term haalde Orsi bij de Italiaanse filosoof Salvatore Veca. Hij was bedrijvig in de politieke filosofie. dieDeze stroming houdt zich bezig houdt met kwesties waarin de relatie tussen sociologie en politicologie aan de orde iszijn. Vanuit zijn interesse in de manier waarop een rechtvaardige samenleving kan worden ingericht, filosofeerde hij over wat hij noemt de 'Stato Sociale Minimo'; een staat die instaat voor een maximalisatie van de mogelijkheden, de autonomie en het welzijn van individuen. Hij was ervan overtuigd dat de samenleving rechtvaardiger kan zijn door een staat die minder stuurt en meer faciliteert. Hetgeen Orsi dus later uitwerkte tot hetde idee van de partnerstaat (Veca, 2007).
 
Buiten het P2P-discours is de term partnerstaat niet of nauwelijks terug te vinden, aangezien het voornamelijk binnen dit discours betekenis gekregen heeft. In Vlaanderen kan het begrip ‘faciliterende overheid’ wel teruggevonden worden binnen de context van het onderwijsbeleid. DesondanksOok daar is de invulling gelijkaardig aan die van Bauwens. Masschelein en Simons menen immers dat een faciliterende overheid de infrastructuur voorziet voor haar burgers waardoor mensen de kansmogelijkheid krijgenhebben totom aan zelfsturing te doen en inspraak te hebben in beslissingen. en erEr is daarbij geen nood meer is aan een centrale regulering. Voor het onderwijsbeleid betekent dit dat de overheid instellingenonderwijsinstellingen minder zal sturen en meer vrijheid zal laten (Simons & Masschelein, 2007).
 
==Externe links==
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.