Onderwijs in relatie tot P2P/Polyarchie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 9:
De
Wikipedia omschrijft het iets uitgebreider als volgt: "In modern political science, the term polyarchy (Greek: poly "many", arkhe "rule") was used by Robert Dahl to describe a form of government in which power is invested in multiple people. It takes form of neither dictatorship nor democracy. A polycracy is a state ruled by more than one person, as opposed to monocracy" (
==Polyarchie en P2P==
Bauwens legt de nadruk op het feit dat peer-productie geen democratie is maar een polyarchie. Hij zegt dat het een systeem is dat het individu enorm veel keuzes laat en bijgevolg valse conflicten (conflicten ten gevolge van het alloceren van schaarse goederen) elimineert, dit lijkt voor hem een belangrijke innovatie (Bauwens & Lievens, 2013, p. 116).
Bauwens (2013) ziet de peer-productie als een samenleving waarin verschillende vormen samenwerken en niet één vorm die het voortouw neemt. De huidige democratie verwerpt hij niet, maar hij ziet wel meer mogelijkheden in de maatschappij zonder die geheel te veranderen. De commons, een algemene term voor gedeelde bronnen waarin elke belanghebbende een gelijk aandeel heeft (P2P Foundation, 2014), kunnen we als het ware als voorbeeld zien. Polyarchie ontstaat wanneer iedereen samenwerkt, iedereen samen regeert en daardoor vele bijdragen kan leveren vanuit hun intrinsieke motivatie. Van hogerop worden ze niets opgelegd. Zij kunnen heersen door te kiezen wat ze inbrengen en wanneer ze dit doen. Het individu heeft oneindig veel keuze waaraan hij/zij meewerkt, afhankelijk van de eigen vaardigheden en interesses. Doordat alle mensen in de commons aan het woord komen, leren de mensen duidelijk van elkaar. Iedereen die werkt aan de commons kan anderen volgen en ook gevolgd worden door de menigte. Op die manier is er ook een duidelijk beeld van wat er al dan niet nog moet gebeuren.
Regel 24:
==Voorbeeld==
Een polyarchie is het begrip dat wij doorgaans een democratie noemen, maar niet geheel terecht volgens Dahl
Als tweede voorbeeld kijken we naar organisaties. Binnen bedrijven zien we deze structuur nog niet helemaal ondanks de vele herstructureringen. Tot op heden zien we nog steeds de veelvoorkomende bureaucratie met orde en vele regels. Doch zien we een aanzet voor het verbreden van de top van de organisatie. Op die manier krijgen we een collectieve verantwoordelijkheid die de samenwerking aan de top bevordert en de persoonlijke kwetsbaarheid vermindert (Mintzberg, 2011). Maar een hiërarchie blijft duidelijk zichtbaar, zo ook in bijvoorbeeld het onderwijs. Je hebt het ministerie, de directies, de masters, bachelors en leerlingen. Van peers (=gelijken) is hier nog geen sprake, afhankelijk van je diploma 'verdien' je een functie en heb je meer beslissingsrecht. Naast die gelijkheid legt Bauwens ook een nadruk op handelen vanuit je intrinsieke motivatie. De vraag is echter of zo’n structuur volledig haalbaar is? Denk aan de complexiteit van bepaalde onderwerpen, het gebrek aan participatiewil van burgers/werknemers én de (hoe dan ook) noodzaak om sommige dingen op een hoger niveau te regelen?
Regel 32:
Eerst komt de etymologie van de woorden polyarchie en democratie aan bod om er een duidelijk onderscheid in te maken. Vervolgens wordt er ingegaan op Robert Allan Dalh, die we kunnen zien als 'de grondlegger' van het begrip polyarchie. Hij introduceerde dit begrip omdat een democratie in zijn ogen niet realiseerbaar is.
In de eerste instantie de etymologie van polyarchie. Het woord komt van het Grieks en kunnen we opsplitsen in ''polus'' en ''archein''. Polus kan men letterlijk vertalen als ‘velen’, archein betekent ‘heersen’. Daaruit wordt er afgeleid: Velen/meerderen die heersen. Kortom meerdere mensen zijn aan de macht of oefenen een welbepaalde invloed uit. Tegengesteld hieraan is monoarchie, dit is een regeringsvorm waarbij alle macht bij één persoon berust (
Deze termen mogen niet door elkaar gehaald worden. De Amerikaanse politicoloog Robert A. Dahl introduceerde polyarchie om het begrip democratie buiten te houden. Democratie is voor Dahl een ideaaltype, iets wat nastrevenswaardig is, maar polyarchie omschrijft het feitelijke bestuur. Dit bevat elementen van het ideaaltype maar het verloopt toch anders.
| |||