Onderwijs in relatie tot P2P/Mutualiseren: verschil tussen versies

Volgens Bauwens is een P2P model in de postkapitalistische samenleving onlosmakelijk verbonden met het mutualiseren van de kennis en de materiële productie. Het internet maakt horizontale contacten mogelijk tussen gebruikers en verbindt mensen in een mondiaal netwerk, die communiceren en samenwerken, zonder daarbij beroep te hoeven doen op traditioneel hiërarchische organisaties of instellingen. Het P2P model zal volgens Bauwens uitgroeien tot dè vorm van samenwerken en produceren. Hiervoor is het terugbrengen naar de commons en het beheren in commons noodzakelijk. Het beheer van deze commons is niet winst gedreven, het maatschappelijk belang staat voorop. In de commons worden (natuurlijke) bronnen en maatschappelijke belangen beheerd. Ze zijn nog van de staat, noch van de markt, het is gemeengoed, iedereen kan er gebruik van maken, niemand kan het zich toe-eigenen. Om dit te versterken zijn aan de commons verenigingen voor maatschappelijk nut verbonden die de infrastructuur van de common beschermt en beheert. Het 'mutualiseren in een common' komt heel sterk overeen met 'commoning' (een term gelanceerd door Peter Linebaugh, 2008) of het creëren, construeren en onderhouden van de commons door de peers die bijdragen aan het gemeengoed van de common. Maar commoning gaat ook over het terugwinnen van gemeengoed en het onderbrengen in een common (commoning, 2014). Napels heeft zijn water water weer in de commons geplaatst (Fatini, 2011).

Om de kennis te mutualiseren kan men gebruik maken van open source software, iedereen kan bijdragen en de kennis staat open voor iedereen. Wikipedia is hier een mooi voorbeeld van. De nieuwe technologie maakt het samen opbouwen van een commons rond gedeelde productieve kennis op grote schaal mogelijke. Open design is belangrijk voor innovatieve ontwikkelingen. Met een gemeenschappelijke pool van technische kennis (een common) worden nieuwe ontwerpen gecreëerd door bijdragen van specialisten en vrijwilligers uit de hele wereld. Iedere innovatie die via open source wordt ontwikkeld, die is onmiddellijk voor de hele wereld beschikbaar. In een gesloten systeem wordt een oplossing geprivatiseerd. Deze is niet beschikbaar is zonder patentrecht en grote financiële middelen.

De materiële productie kan gemutualiseerd worden via open hardware en samenwerkingsconsumptie. Samenwerkingsconsumptie is een fenomeen dat betrekking heeft op het delen van middelen (Lievens, 2012). Als je alleen bent, heb je verschillende producten nodig maar in een gemeenschap is de kans groot dat dit product al aanwezig is. Het product kan worden geruild, verhuurd of gedeeld. Het is dus niet nodig dat iedereen dezelfde bezittingen heeft. Zolang het maar aanwezig is, kan het door verschillende personen worden gebruikt. Dit maakt dat de gebruikers eveneens een productiebijdrage kan leveren. Een voorbeeld hiervan is de LED's werking. Maar ook innovatieve zaken worden in productie gebracht. Zo worden bv ook auto's ontwikkeld, zoals de vijf keer zo energiezuinige Wikispeed sportwagen. Productie hiervan gebeurt in microfabrieken, kleinschalige lokale productieplekken, en op basis van de echte vraag worden deze geassembleerd.