Onderwijs in relatie tot P2P/Mutualiseren: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Ibuedts (overleg | bijdragen)
Ibuedts (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 9:
 
 
'''Mutualiseren''' is het gemeenschappelijk maken van iets om dit vervolgens terug ter beschikking te stellen van de gemeenschap. Dat iets kan zowel materieel als immaterieel zijn, en speelt vaak in op het vervullen van een collectieve behoefte, waarbij het gemeenschappelijk maken van deze behoefte een voordeel oplevert. Je mutualiseert dus iets door het in gemeenschap te brengen, en het vervolgens te delen of te spreiden over de verschillende leden van de gemeenschap. Het gaat dus over een sociale praktijk waar men afhankelijk van de intentie, de opzet en het opgeleverd voordeel, al dan niet kan spreken van solidariteit, maar de nadruk ligt op het gemeenschappelijk maken.
 
 
Regel 18:
Het 'mutualiseren in een common' komt heel sterk overeen met 'commoning' (een term gelanceerd door Peter Linebaugh, 2008) of het creëren, construeren en onderhouden van de commons door de peers die bijdragen aan het gemeengoed van de common. Maar commoning gaat ook over het terugwinnen van gemeengoed en het onderbrengen in een common (Commoning, 2014). Napels heeft zijn water water terug in de commons geplaatsten stelt zo het gemeenschappelijk belang van water voorop (Fatini, 2011).
 
Om de kennis te mutualiseren kan men gebruik maken van open source software, iedereen kan bijdragen en de kennis staat open voor iedereen. Wikipedia is hier een mooi voorbeeld van. De nieuwe technologie maakt het samen opbouwen van een commons rond gedeelde productieve kennis op grote schaal mogelijk. Open design is belangrijk voor innovatieve ontwikkelingen. Met een gemeenschappelijke pool van technische kennis (een common) worden nieuwe ontwerpen gecreëerd door bijdragen van specialisten en vrijwilligers uit de hele wereld. Iedere innovatie die via open source wordt ontwikkeld, die is onmiddellijk voor de hele wereld beschikbaar. In een gesloten systeem wordt een oplossing geprivatiseerd. Deze is niet beschikbaar is zonder patentrecht en grote financiële middelen.
 
De materiële productie kan gemutualiseerd worden via open hardware en samenwerkingsconsumptie. Samenwerkingsconsumptie is een fenomeen dat betrekking heeft op het delen van middelen (Lievens, 2012). Als je alleen bent, heb je verschillende producten nodig maar in een gemeenschap is de kans groot dat dit product al aanwezig is. Het product kan worden geruild, verhuurd of gedeeld. Het is dus niet nodig dat iedereen dezelfde bezittingen heeft. Zolang het maar aanwezig is, kan het door verschillende personen worden gebruikt. Dit maakt dat de gebruikers eveneens een productiebijdrage kankunnen leveren. Een voorbeeld hiervan is de LED's LETS-werking. Maar ook innovatieve zaken worden in productie gebracht. Zo worden bv ook auto's ontwikkeld, zoalséén ervan is de vijf keer zo energiezuinige Wikispeed sportwagen. Productie hiervan gebeurt in microfabrieken, kleinschalige lokale productieplekken, en op basis van de echte vraag worden deze geassembleerd.
 
Het voordeel van het mustualiseren binnen de commons in de peer-to-peer samenleving is de radicale samenwerking die zorgen voor bereikvoordelen in plaats van schaalvoordelen. Sinds het internet toegankelijker is voor iedereen wordt de peer-productie groter waardoor de productie door gelijken 'peers' vergemakkelijkt wordt en er geen hiërarchische structuur heerst. De meerwaarde die gecreëerd word door de gebruikers of bijdragers keert wordt niet als marktwaarde gezien maar keert terug naar de gebruikers.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.