Onderwijs in relatie tot P2P/Mutualiseren: verschil tussen versies

De materiële productie kan gemutualiseerd worden via open hardware en samenwerkingsconsumptie. Samenwerkingsconsumptie is een fenomeen dat betrekking heeft op het delen van middelen (Lievens, 2012). Als je alleen bent, heb je verschillende producten nodig maar in een gemeenschap is de kans groot dat dit product al aanwezig is. Het product kan worden geruild, verhuurd of gedeeld. Het is dus niet nodig dat iedereen dezelfde bezittingen heeft. Zolang het maar aanwezig is, kan het door verschillende personen worden gebruikt. Dit maakt dat de gebruikers eveneens een productiebijdrage kunnen leveren. Een voorbeeld hiervan is de LETS-werking. Maar ook innovatieve zaken worden in productie gebracht. Zo worden ook auto's ontwikkeld, één ervan is de vijf keer zo energiezuinige Wikispeed sportwagen. De productie op basis van het open design gebeurt in microfabrieken, kleinschalige lokale productieplekken, en op basis van de 'echte' vraag worden deze geassembleerd.

 

 

Maar mutualisering kan eveneens gebeuren binnen het kader van de winsteconomie, dit gebeurt wanneer je een P2P-netwerk gebruikt binnen het kader van de vrije markt. Dus mutualisering kan ook wanneer dit niet steunt op de commonsmentaliteit, maar op sharing binnen de vrije markt. De meerwaarde die gecreëerd wordt door de gebruikers heeft een marktwaarde die keert niet terug naar de gebruikers maar gaat naar investeerders gaat. Uber wordt hieronder als voorbeeld uit de doeken gedaan (Bauwens, 2013).