Mutualiseren van risico’s ligt aan de basis van het verzekeringssysteem. De klassieke definitie van de verzekering bepaalt dat de verzekering een compensatie is van de gevolgen van het lot op het individueel vermogen door een mutualisatie van de risico’s conform de wetten van de statistiek. In deze definitie is er van solidariteit geen sprake, maar komt de mutualisatie op de voorgrond (Mok, 1998). De meeste verzekeringsmaatschappijen zijn geprivatiseerd en winstgedreven.
Een uitzondering daarop zijn onze 'mutualiteiten', of zorgverzekeringen. In België beheert de mutualiteit de verplichte ziektekostenverzekering, hier wordt de kost voor de gezondheidszorg in gemeenschappelijkheid gebracht,met als facilitator deof overheidgemutualiseerd. Hierdoor gebeurt er een spreiding van de kosten. De gezondheidszorgsociale zekerheid is solidair, gaat voor het algemeen belang en draagt zorg voor de samenleving. Bij de Belgische sociale zekerheid hoort de verzekering voor ziektekosten. Iedereen moet die verzekering hebben en moet zich aansluiten bij een erkend ziekenfonds naar keuze (ziekteverzekering, 2014).
Mutualiseren is eveneens een populaire aanpak onder conflictbemiddelaars en mediators om oplossingsgericht te werken. EnDeze isaanpak doorgesijpeldsijpelde vandoor de psychologie naar het management sector. Het is een vaardigheid,en in hetdie bijzonder behulpzaam is in situaties waarin mensen verschillende percepties, belangen en doelen kunnen hebben. De Amerikaan Phil Ziegler is specialist op dit gebied. Hij ziet het proces van mutualiseren in essentie als het positief herinkaderenherkaderen van onderwerpen of doelen op een manier waar alle partijen ‘ja’ tegen kunnen zeggen. “Stel, de ene ouder zegt: “Ik wil dat onze dochter helemaal bij mij woont want dat is het beste voor haar.” En de andere ouder zegt: “Ik wil dat onze dochter voor de helft van de tijd bij mij woont en voor de andere helft bij jou omdat dat het beste voor haar is.” Dan zou ik zeggen: “Het is me duidelijk dat jullie beiden een plan willen ontwikkelen dat het beste is voor jullie dochter. Jullie zijn het op dit moment nog niet eens over welk plan het beste zou zijn maar jullie delen het gemeenschappelijke doel om het beste plan voor haar te maken. Zijn jullie het daar mee eens?” In plaats van het benadrukken van de verschillende posities en doelen zoekt de oplossingsgerichte professional naar overeenkomsten met betrekking tot de gewenste toekomst (Visser, 2009).
