Onderwijs in relatie tot P2P/Situering: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 22:
Werkprincipes: hoe kunnen we op basis van P2P duurzame educatieve praktijken ontwerpen?
Om P2P-educatie die gericht is op duurzaamheid te ontwerpen zijn er algemene principes of handige vuistregels nodig. Ze geven houvast, ze geven richting, maar zijn natuurlijk geen eenvoudige toepassingsregels.
* Toetsing: Werken deze principes en werkt P2P in kader van educatie?
Een laatste, en voor de hand liggende stap, is natuurlijk de toetsing. En dit betekent allereerst het proberen nagaan of je ontwerpen kan maken op basis van de geformuleerde principes. Het betekent ook nagaan of de studie die aan de basis ligt van dit boek wel goed is verlopen. Dit deel van dit wiki-boek zal in een latere fase aangemaakt worden. Maar toetsing betekent misschien ook vooral: dit hele wiki-book open stellen voor anderen, en toe laten dat het deels ook een eigen leven gaat leiden.
== Een publiek experiment ==
Wie zijn de auteurs van dit boek? Peers. Meer bepaald een 120-tal studenten van de KU Leuven, en binnen het vak Onderwijs in relatie tot samenleving en cultuur van de opleiding Pedagogische Wetenschappen en Master Educatieve Studies. Niet alleen reguliere studenten. Ook gaststudenten, en dit wil zeggen mensen uit de sector van natuur- en milieueducatie die op vrijwillige basis student worden, en gedurende een semester komen studeren. De universiteit opent dus de deuren voor de praktijk – een poging om hen, samen met andere studenten, tijd en ruimte te geven om grondig te studeren en samen dit boek te maken. Naast studenten ook een heleboel begeleiders. Een 6-tal. Of zijn het docenten? Moderatoren? Het is zoeken geweest naar een juiste omschrijving van hun rol. Het is nog steeds een zoeken. Die begeleiders hebben deze studie van P2P opgezet als een ‘publiek experiment’.
Waarom een experiment? De term experiment gebruiken we in een specifieke, sterke betekenis: “niet weten wat je nog niet weet.” (Rheinberger) Dit is een wat oncomfortabel uitgangspunt, maar tegelijkertijd ook spannend. Een experiment in deze betekenis is een vorm van onderzoekend leren. Of anders nog: het is een leren die misschien eigen is aan de universiteit, aan academisch onderwijs. De universiteit ook als een ‘universitas studii’, in de oorspronkelijke Middeleeuwse betekenis van een gemeenschap of liever nog vereniging en associatie van studerenden. Universiteit en universitair onderwijs verwijst hier dus niet naar die grote instelling, maar naar die kleine, lokale associaties – zoals dit kleine, eenmalige publieke experiment. En die studenten verenigden zich vaak rond een docent. Of beter: door zich daarrond te verzamelen werd die persoon en waar hij voor stond een docent. In het geval van deze ‘universitas studii’ ging het om Michel Bauwens en zijn boek “De wereld redden”. Belangrijk. Dit boek is geen bijbel. Integendeel, door het boek te bestuderen wordt het ontheiligd, en ontstaat er de ruimte om je ertoe te verhouden, om over te spreken, te denken en erover te schrijven. Misschien zijn alleen belangrijke boeken het waard om zo bestudeerd te worden? Of geeft een dergelijke studie een bijkomende waarde aan het boek? Waarom een publiek experiment? De term publiek gebruiken we op minstens 4 manieren. Ten eerste omdat er een gerichtheid is om het maatschappelijke. Dit experiment vertrekt vanuit een publieke kwestie, namelijk de vraag over de zin en onzin van een post-kapitalistische samenleving en van post-kapitalistische educatie. Ten tweede publiek in de betekenis van common of gemeen goed. Het experiment wil iets maken – met name dit wiki-boek – en wel door het samenbrengen van individuele bijdragen. Het gaat om het samenbrengen van individuele bijdragen van studenten zodat een geheel of gemeen goed ontstaat dat open staat voor publiek gebruik. Publiek, ten derde, ook in de betekenis van ‘open’. Het experiment stond van meet af aan open voor een grote publiek. Niet enkel zogenaamde reguliere studenten maar ook mensen die naar de universiteit afzakten en daar studietijd en studieruimte kregen. En ten vierder, publiek in de betekenis van ‘publiek maken’. Dit wil concreet zeggen dat de resultaten van het experiment ook breder beschikbaar zijn. De keuze voor een wiki-boek lag dan ook enigszins voor de hand.
Is een publiek experiment een vorm van P2P-educatie? De idee over publieke experimenten komt uit een andere hoek, en vanuit een andere noodzaak (Simons & Masschelein, 2009). Maar dat wil niet zeggen dat er geen gelijkenissen zijn. Meer nog, binnen dit collectief experiment werden expliciet principes van P2P opgenomen. Waarom? Om ze meteen uit te testen.
=== De implicaties van een publiek experiment ===
* Er is een erge diverse groep van zowel ‘studenten’ als ‘begeleiders’, dus zowel gewone studenten als gaststudenten, maar ook de reguliere begeleiders en docenten naast de gastdocenten en gastbegeleiders.
* Belangrijk is natuurlijk dat de uitkomsten van het onderzoekend studeren niet op voorhand vastliggen, en dit is niet altijd comfortabel, niet voor studenten maar ook niet voor docenten.
* De cursustekst (en examen) is niet op voorhand vastgelegd en gegeven, maar wordt samen (op basis van individuele bijdragen) geconstrueerd, en dit betekent ook dat zich in het proces van experimenteren ook het curriculum aftekent.
* Cruciaal is te erkennen dat het niet louter individueel werk is, maar ook geen groepswerk. Het is een combinatie, een soort van commoning, en dus een manier om een gemeen goed (namelijk gezamenlijk studiemateriaal) te maken dat bovendien publiek is (dit willen zeggen open studiemateriaal).
* Een publieke experiment, zoals elk experiment, vraagt om goede coördinatie, om duidelijke
| |||