Alchemie/Indiase alchemie: verschil tussen versies

Net zoals de Chinese alchemie ondenkbaar is zonder het [[w:taoïsme|taoïsme]], zo is de '''Indiase alchemie''' ondenkbaar zonder het [[w:hindoeïsme|hindoeïsme]]. En net zoals haar Chinese tegenhanger is de Indiase alchemie vooral bezig met de productie van <span style='color: Blue>elixers</span> om het leven te verlengen. Het idee dat twee tegenstellingen (polariteiten) aan de basis liggen van de dingen is ontleend aan het hindoeïsme: [[w:Shakti|Shakti]] als vrouwelijk principe is de actieve Moeder/Vernietiger, en is de oorzaak van de eindeloze verandering van de wereld. [[w:Shiva|Shiva]] daarentegen is de constante, passieve, mannelijke energie. Het lijkt er ook op dat de Chinese en Indiase traditie deze principes delen en dat er een vorm van uitwisseling is geweest. Indiase alchemie heeft ook een aantal overeenkomsten met yoga en [[w:tantra|tantra]]: alle drie streven ze zuiverheid van lichaam en geest na, een soort veredeld lichaam waar tijd en verval geen vat op hebben. De adembeheersing en het werk met de [[w:chakra|chakra's]] vindt men bijvoorbeeld ook terug in zowel tantra als Indiase alchemie. Beiden streven ernaar om latente energieën in het lichaam vrij te maken met als uiteindelijk doel het bereiken van ''verlichting''. De gelijkenis met wat westerse alchemisten van de ''[[Alchemie/Steen der wijzen|Steen der wijzen]]'' verwachtten is opvallend. Bij de oudste Indiase alchemistische teksten horen degene die worden toegeschreven aan ''Nagarjuna'', een [[w:Boeddhisme|Boeddhistische]] wijze. In zijn geschriften benadrukt hij - net zoals de westerse alchemisten - dat al wie het alchemistische pad wil bewandelen, behalve intelligent en volhardend, vooral zuiver van geest moet zijn.