Onderwijsarchitect/Visie: verschil tussen versies

Het trainen van denkvaardigheid komt in het huidige onderwijs nauwelijks aan bod. Men gaat erervan vanuituit dat denken niet kan worden onderwezen. Deze misvatting is ontstaan omdat men -– ten onrechte- aanneemt– aannam dat de intelligentie van een student zijn niveau van denken bepaaldbepaalt. Zelfs wanneer men het denken wel tracht te trainen dan staan de gebruikte strategieën te ver af van de natuurlijke denkmethodes. De effectiviteit van denken wordt grotendeels bepaald door een goede waarneming van de situatie. Het trainen van waarnemen door een sterk accent op de analyse van de situatie te leggen wordt vaak overgeslagen. Alleen bij lezen zien we deze training terug. Sommige methodes geven hieraan wel aandacht maar in een te beperkte vorm . Bovendien hebben zij vaak averechts effect aangezien cruciale elementen in de analyse niet naar boven komen.  De student verkeert dan in de veronderstelling goed waar te nemen en gaat op zoek naar hiaten elders.

Het onderwijs wordt vrijwel alleen middels bureaucratische processen als cijferstelsel, examens, certificaten, leergangen etc. bepaald. Dit wordt in stand gehouden door de behoefte in het onderwijs aan een sterk controle-systeem. De functie van het onderwijs is immers gebaseerd op een combinatie van externe en interne controle. Een voorbeeld van deze laatste vorm van controle bestaat eruit de leerling te leren wat zijn plaats is. Externe controle vindt plaats door bijvoorbeeld een carrièreprogramma vast te leggen door middel van een evaluatie volgens gevestigde criteria. Door een netwerk van sociale controle wordt de leerling bovendien gedwongen tot ofwel rechtstreekserechtstreeks conformisme, ofwel pseudo-conformisme, ofwel terugtrekken, of zelfs tot rebellie.