Sociale geschiedenis van de vroege middeleeuwen/Recht en belasting: verschil tussen versies

Het gegeven woord werd niet gerespecteerd in een gewelddadige wereld die door jeugdige mannen werd geregeerd. Waarheid werd gezien als een waanidee van oude mannetjes<ref>[[Sociale geschiedenis van de vroege Middeleeuwen/Koning, vazal, ridder, volk#Meineed|Meineed]]</ref>. Valse getuigenissen en [[w:Meineed|meineden]] waren aan de orde van de dag, ook tijdens processen. De kerkKerk was hier dermate ontzet over dat in alle Middeleeuwse [[w:Boeteboek|boeteboeken]]<ref>De boeteboeken waren de handboeken voor de biechtvaders. Zij waren gebaseerd op de angst om door te zondigen in de hel te komen.</ref> vooral dat van [[w:Columbanus|Columbanus]] de meineed werd afgekeurd. Een meineed begaan uit vrije wil diende bestraft te worden met een verder leven in een klooster. Een meineed begaan uit angst voor weerwraak diende bestraft te worden met 7 jaar boetedoening waarvan 3 jaar op water en brood en 4 jaar als ongewapende balling. Vooral het ongewapend moeten leven was in die gewelddadige tijd een groot risico.

Het Salische recht legde hoge boetes op als men de gast van de koning vermoordde. Toch was het onthalen van vreemdelingen niet vanzelfsprekend. Bonifatius merkt op dat zijn Angelsaksische landgenoten rond 730 op pelgrimage naar Rome, zich in elke stad moesten [[w:prostitutie|prostituterenprostitueren]] om aan geld te komen, want het volk gaf hen geen aalmoezen. Daarom verbood de kerkKerk deze bedevaarten voor vrouwen.