Plato/Alcibiades: verschil tussen versies

In de oudheid werd Alcibiades I beschouwd als de beste tekst om de filosofie van Plato te introduceren. Onder invloed van [[w:Friedrich Schleiermacher|Friedrich Schleiermacher]] veranderde dit in de 19e eeuw, toen onderzoekers ereraan begonnen aan te twijfelen of Plato wel echt de auteur was van deze dialoog. Op grond van linguïstisch onderzoek is er vanaf einde 20e eeuw weer enige steun voor de authenticiteit van de Alcibiades.

Socrates verklaart zijn immense liefde voor Alcibiades in een korte inleiding, en besteedt de rest van de dialoog aan het opsommen van de vele redenen waarom Alcibiades hem nodig heeft. Socrates en Alcibiades hebben elkaar blijkbaar al lange tijd niet meer ontmoet, ook al zijn ze minnaars geweest. Nu Alcibiades binnenkort als twintigjarige veelbelovende politicus voor de Atheense vergadering moet verschijnen, wil Socrates van hem weten of hij in staat is om hen van advies te gevenvoorzien. Dat is zo. In dat geval, zo zegt Socrates, moet hij een goed raadsman zijn. Maar waarin dan precies? Bouwkunst, worstelen, noten spelen op een lier? Geen van dit alles, want daar zijn anderen deskundig in. Alcibiades zegt dat hij deskundig is in de belangen van het volk. Socrates plaagt hem nog wat verder (de socratische ironie), maar uiteindelijk houdt Alcibiades het bij kennis over oorlog of vrede, of over andere staatszaken.