Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Sociaal netwerk: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Beetjedwars (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
k red.
Regel 18:
 
==Cliëntèle==
De machtigen waren beschermheer van een [[w:cliënt (Oude Rome)|cliëntèle]]. De cliënten konden op aanbeveling van hun beschermheren baantjes, gunsten en belastingverlaging krijgen. Om vooruit te komen in het openbare leven had men echt een beschermheer nodig. De patriciërs werden daartoe overladen met verzoeken, smeekbedes, geschenken en vlijerijen. Ze werden behandeld als een imitatievader of -broer. Beschermheer zijn van een grote cliëntèleclientèle was vaak de basis van een politieke carrière in het Toscane van de veertiende en vijftiende eeuw.
 
==Gilden==
Regel 34:
**Op het platteland leefden de herderinnetjes normalerwijze op grote afstand van elkaar in de velden, maar ze kwamen van tijd tot tijd bij elkaar om te kletsen.
**In de stad hadden die brigate soms een naam, eigen gewoonten, geheime rituelen en zelfs wel eens een uniform. Soms was er ook onderlinge rivaliteit. In 1420 waren er in Florence twee jeugdbendes die met elkaar slaags raakten.
*Florentijnse mannen trouwden meestal pas na hun 27ste of 28ste en soms pas na hun dertigste. Dan pas werd henhun de verantwoordelijkheid over een gezin of een politieke carrière toevertrouwd. Dat gaf henhun mogelijk een onbevredigd gevoel waardoor ze zich aangetrokken voelden tot bepaalde vormen van een gezelschapsleven in [[w:clan|clans]] en surrogaatgezinnen. Ook na hun huwelijk raakten mensen nog wel eens betrokken bij deze surrogaatgezinnen, vooral vrouwen, want ook moeders hadden hun brigata: ze gingen samen biechten of kletsen. Vrome vrouwen vormden brigate om heiligen te vereren. Als een vrouw verhuisde naar een andere stad, maar ook als ze een lange [[w:bedevaart|pelgrimstocht]] ging maken, sloot ze zich aan bij een brigata.
*Mensen met een zwervend leven zoals pelgrims, kooplieden, herders en zeelieden vormden ook brigate.
 
Regel 45:
Homoseksualiteit kwam in de veertiende en vijftiende eeuw overal in Italië voor: in [[w:Napels (stad)|Napels]], [[w:Bologna (stad)|Bologna]], [[w:Venetië (stad)|Venetië]], [[w:Genua (stad)|Genua]], [[w:Siena (stad)|Siena]] maar speciaal in Florence zo blijkt uit de woedende preken van de Toscaanse predikers en uit de geschriften van [[w:Dante Alighieri|Dante]] (die ze opvoerde in 'de hel' van zijn boek [[w:De goddelijke komedie|"La Divina Commedia"]]). "Florenzer" noemden toentertijd de Duitsers een homoseksueel. De meeste homoseksuele contacten waren vluchtig en toevallig. De meeste mannen mochten voor hun dertigste niet trouwen en velen van hen bedreven de knapenliefde met jongens vanaf 8 jaar.
 
Sint Antonius vondmeende dat dit kwam doordat de ouders te week waren. Traditionele mannenzaken als politieke strijd en oorlog waren minder belangrijk geworden ten gunste van typisch vrouwelijke waarden als zachtheid, beleefdheid en genegenheid. De jongens kregen deze vrouwenzaken opgelegd omdat ze voornamelijk door vrouwen werden opgevoed en de man ofwel te oud was ofwel te vaak op reis.
 
===Bendes===
Mensen met een ontworteld en zwervend bestaan werden soms avonturier of struikrover. Ontworteld kon men raken door de langdurige oorlogen waarvoor men op de vlucht sloeg, of doordat men geplunderd was of een hooghoge prijs aan losgeld had moeten betalen voor een gevangen genomengevangengenomen verwant. De bendeleden leefden samen in een soort kamp, waar ze dobbelden en hoeren deelden. Ze bouwden een vervangend gezin op, maar zonder de normen die bij het gezinsleven hoorden.
 
==Noten==
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.