Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Sociale controle: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 54:
===Afkoopsom===
Overigens kregen niet alle toeschietelijke meisjes een stinkende meiboom voor hun huis, niet alle mannen die bij hun vrouw onder de plak zaten, kregen een ezelsrit en ook niet alle stellen die hertrouwden kregen een charivari. Zeker in de achttiende eeuw kwam een afvaardiging van de jongeren eerst eens praten en dan vertelden ze wat ze van plan waren. Deze gesprekken zullen vaak tamelijk intimiderend zijn geweest. Als het paar heel beleefd bleef,
De meeste mensen betaalden wel want iedereen was bang voor de charivari's. De jongeren hadden er geen moeite mee om hun verhalen aan te dikken of zelfs gewoon uit hun duim te zuigen. Als hun slachtoffers naar de rechter gingen dan wilde deze tot circa 1750 wel de hoogte van de afkoopsom ter discussie stellen, maar zeker niet de rechtmatigheid van de charivari's.
Regel 73:
====Een voorbeeld uit 1787====
Een stel jonge handwerkslieden belaagde een lakenwever van hun leeftijd die wilde trouwen met een weduwe van 60. Op de dag van de afkondiging van het huwelijk trokken ze onder luid getoeter door de straten. Ze pakten de weduwe beet en zetten haar
===Charivari's door vrouwen===
Regel 140:
Meisjes die dansten en flirtten, moesten dat bij hem komen [[w:biecht|biechten]]. Hij deed zijn best om de biechtvader van alle vrouwen van het dorp te worden, vooral die van gegoede families.
Doordat zovelen bij hem kwamen biechten, wist hij vrijwel alles van het seksuele leven van zijn parochianen. Hij wist hoe sommige vrouwen stiekem aan [[w:anticonceptie|anticonceptie]] deden. Hij wist welke meisjes door hun vader werden verkracht en die meisjes probeerde hij weg te loodsen naar een klooster. Hij wist het als zijn gelovigen overspel pleegden, als ze ongehuwd samenwoonden en als een vrouw zwanger was van iemand waarmee ze niet getrouwd was. Hij koppelde wel eens stellen aan elkaar. Hij gaf zijn mening over elke verloving en over elk huwelijk. Als hij vond dat mensen over de schreef waren gegaan, weigerde hij
De huwelijkscharivari had zich voornamelijk beperkt tot de trouwplechtigheid, want dat kon allemaal gehoord en gezien en geweten worden. Wat men daarvóór en daarna deed, dat werd vaak door de zwijgplicht van de buren beschermd<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Rechtspraak#Ontduiken van de rechtspraak|Zelfs als de buren bepaalde zaken wel "wisten", zwegen zij vaak. Zolang het maar niet duidelijk gezien of gehoord kon worden. Zolang iedereen het nog maar niet wist.]]</ref>. Maar de pastoor wist alles door de biecht. Meneer pastoor was een geduchte concurrent van de jongeren die namens de gemeenschap een deel van de sociale controle uitoefenden.
| |||