Nederlands/Grammatica/Persoonlijke voornaamwoorden/Hen, hun of zij: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Onduidelijkheid en discussie: Voorbeelden samengevoegd |
|||
Regel 54:
Tegenwoordig vervaagt met name in de gesproken taal dit onderscheid tussen de voorwerpsvormen ''hen'' en ''hun'' dan ook steeds meer. Het is in de spreektaal eigenlijk heel gewoon om ''hun'' ook te gebruiken na een voorzetsel of als lijdend voorwerp (waar het dus volgens het bovenstaande ''hen'' zou moeten zijn), en andersom ook om ''hen'' te gebruiken waar strikt genomen ''hun'' de juiste vorm zou zijn (bijv. ''Ik geef hen advies''). Volgens de [[w:Algemene Nederlandse Spraakkunst|Algemene Nederlandse Spraakkunst]] kan in dit soort gevallen meestal niet worden gesproken van een fout, omdat het gebruik ervan aan het evolueren is en het onderscheid ''hen'' vs. ''hun'' van zichzelf eigenlijk al geheel kunstmatig is; het is in de 17e eeuw bedacht door [[w:Christiaen van Heule|Christiaen van Heule]] in zijn werk ''De Nederduytsche Grammatica ofte Spraec-konst'' (1625)<ref>[http://www.ernieramaker.nl/schrijfsels.php?tekst=henhun Hen/hun door E. Ramaker]</ref>) .
Vaak kunnen ''hun'' en ''hen'' gewoon vervangen worden door ''ze'', al is dit qua stijl iets informeler:
*'' *'' *''Ik geef '''ze''' een snoepje.'' (in plaats van '''''hun''''') *''Ik heb '''ze''' gisteren gezien.'' (in plaats van ''Ik heb '''hen''' gisteren gezien'') Echter, als de klemtoon op ''hen'' of ''hun'' ligt kan dit niet: ''ik help hen en niet jullie'' kan niet geformuleerd worden als *''ik help ze en niet jullie''. Dit gebruik is overigens niet aan te bevelen in formele teksten zoals sollicitatiebrieven, omdat het tot de informele taal behoort. Wat wel algemeen als fout geldt, is het in delen van Nederland voorkomende gebruik van ''hun'' als onderwerp: ''<u>*hun hebben</u>.'' In de jaren twintig van de twintigste eeuw is dit gebruik van ''hun'' voor het eerst opgetekend. Het moet in precies dezelfde context gezien worden als ''zullie'' en ''hullie'': bedoeld om verwarring met het enkelvoudige ''zij'' te voorkomen. Na de oorlog moet het zich in brede kringen verspreid hebben, al hoort men er pas in de jaren tachtig met enige regelmaat van. Opmerkelijk is dat ook oudere sprekers het zijn gaan overnemen.
| |||