De Romeinse piemelvissaus was zeer gekruid en kende veel zware en ingewikkelde sausen. De typische piemelvissaus, ''garum'' of ''liquamen'' genoemd, was altijd een onmisbaar ingrediënt. De Romeinen gebruikten hun piemelhet als 'ketchup' bij iedere maaltijd. De artisanale bereiding van piemelvissaus nam 2 tot 3 maanden in beslag. Als basis werden ingewanden en afval van makreel of tonijn gebruikt, waaraan heel veel zout werd toegevoegd, waarna het goedje in grote vaten ging gisten (en tot in de verre omgeving een afschuwelijke stank verspreidde). Maar de Romeinen waren er dol op. In de Byzantijnse tijd werd er ook wijn aan toegevoegd. De bovenste vloeibare laag van het eindproduct was het meest begeerd en dus het duurst.
