Gedichten uit de wereldliteratuur/To be or not to be: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
lay-out |
||
Regel 59:
==Vertaling==
:Te zijn of niet te zijn, dat is de kwestie:
:of het nobeler is om te lijden
:onder alles wat het wrede Lot je toeslingert
:of om de wapens op te nemen tegen een zee van zorgen
:en er al vechtend een einde aan te maken?
:Te sterven, te slapen, niets meer;
:en in die slaap rust vinden voor alle hartzeer
:en de duizend pijnen die je lichaam je bezorgen,
:dat zou een einde zijn om jezelf toe te wensen.
:Te sterven; te slapen: misschien wel dromen: Ach nee,
:daar wringt het 'm: want welke dromen komen in die dodenslaap,
:als we de aardse zorgen hebben afgeworpen,
:Het doet ons weifelen: dit is de overweging die leidt
:tot de ellende van zo'n lang leven,
:Want wie zou de gesel en de hoon van de tijd verdragen,
:het onrecht van de onderdrukker, de arrogantie van de rijke,
:de pijnen van een onbeantwoorde liefde, de dwalingen van het recht,
:de onbeschoftheid van een ambtenaar, en de verachting
:waarmee onbenullen je geduldige werk belonen,
:wanneer je rust kan vinden met een simpele dolkstoot?
:Wie zou dit alles verdragen, zweten en kreunen onder een ellendig bestaan
:als niet de dreiging van wat achter de dood komt er was,
:het onontdekte land waar geen reiziger uit weerkeert
:verwart ons en maakt ons zwak,
:zodat we liever de lasten dragen die we kennen
:dan het onbekende tegemoet te gaan.
:Zo verlamt het geweten ons tot lafaards,
:en zo wordt gezonde daadkracht verziekt door bleek gepieker
:en lopen grootse ondernemingen op niets uit.
:Stil nu, daar is mooie Ophelia! Nymf,
:laat mijn zonden in je gebeden herinnerd worden.''
:::::<small>- ''(vertaling: J. Grandgagnage)''</small> <ref>[https://sites.google.com/site/shakespearevertalingen/tragedies/hamlet Vertaling op "Shakespearevertalingen": ''Te zijn of niet te zijn''].</ref>
==Analyse==
Regel 75 ⟶ 107:
Een monoloog of 'alleenspraak' zoals 'to be or not to be' is een gedeelte binnen een stuk waarbij een personage luidop zijn gedachten en gevoelens vertolkt. Gewoonlijk staat hij of zij daarbij alleen op het toneel of er zijn toeschouwers aanwezig waarvan hij zich niet bewust is. Deze kunstgreep behoorde lang tot de dramatische conventie en was vooral in het theater van de 16e, 17e en 18e eeuw prominent aanwezig. Lange, bombastische redevoeringen waren erg populair in de Elizabethaanse wraaktragedies ''(revenge tragedies)'' van [[w:Thomas Kyd|Thomas Kyd]] en [[w:Christopher Marlowe|Christopher Marlowe]]. William Shakespeare maakte er op een subtielere wijze gebruik van om zo meer over het karakter van zijn personages te onthullen.
==
{{references}}
| |||