Oudgrieks/Blok 2/1-Grammatica: αὐτος, αὐτη, αὐτο: verschil tussen versies

De voornaamwoorden {{grc|αὐτος, αὐτη}} en {{grc|αὐτο}} hebben in het Grieks meerdere functies,. dezeDeze voornaamwoorden kunnen fungeren als persoonlijk voornaamwoord en als bijvoeglijke bepaling. Deze voornaamwoordenZe zijn apart, aangezien ze zelfstandig gebruikt kunnen worden, maar ook bijvoeglijk; als ze congrueren.

Als er naar een persoon (al dan niet de 1e en 2e persoon) moet worden verwezen, wordt de desbetreffendenaam persoonvan zijnde naamdesbetreffende persoon herhaald of wordt er wordt een aanwijzend voornaamwoord gebruikt omter ernaar te kunnen verwijzenverwijzing. Voor alle andere naamvallen van de derde persoon is er geen aangepast gebruik,. dusDus zodra er {{grc|αὐτῳ}} in een tekst staat, en als deze vorm zelfstandig gebruikt wordt, wordt dit vertaaltdoorgaans vertaald als 'aan hem'.

{{grc|αὐτος, αὐτη}} en {{grc|αὐτο}} worden, indien ze bijvoeglijk gebruikt worden, als bijvoeglijke bepaling vertaald. Een bijvoeglijke bepaling heeft als functie in de zin het kenmerk dat deze extra informatie geeft en altijd weggelaten kan worden,. ditDit karakter maakt dat er vele bijvoeglijke bepalingen zijn. {{grc|Αὐτος, αὐτη}} en {{grc|αὐτο}} kunnen echter niet op vele verschillende manieren vertaald worden,. inIn de context van de Griekse teksten is namelijk bekend geworden dat de juiste bijvoeglijke bepaling om mee te vertalen het bijvoeglijk naamwoord 'zelf' is.