Gedichten uit de wereldliteratuur/Il faut passer des nuits blanches

Abdellatif Laâbi, geboren in Fez in 1942, is een bekend hedendaags Marokkaans dichter, romanschrijver, dramaturg en vertaler. Hij ontving de Prix Goncourt de la Poésie in 2009 en de door de Académie française uitgereikte Grand prix de la Francophonie in 2011.

Abdellatif Laabi in 2011

---

Il faut passer des nuits blanches

Il faut passer des nuits blanches, au moins quatre fois l'an.

Je ne trouve pas assez de fous autour de moi pour en faire davantage.

Une nuit blanche, ça ne veut rien quand on est seul. Elle exige le partage. Alors la ville s'offre

sans penser à la mort. Les gargouilles font leur travail d'exorciste. Les muezzins se soûlent au

coin des rues. Il y a toujours un couple qui se marie à l'aube, par tirage au sort. Le Chant des

partisans devient une chanson à boire. Iblis se fait lyrique et distribue aux communiants des

pommes rouges, non piégées. Les pieds foulent un trésor d'étoiles. Le sexe monte à la bouche

comme le citron de l'huître.

Seuls les vagabonds peuvent être des poètes.

---

Vertaling

Minstens viermaal per jaar moet je een slapeloze nacht doorbrengen.

Er lopen niet genoeg gekken om me heen die verder gaan dan dat.

Een enkele slapeloze nacht is niet veel waard als je alleen bent. Hij moet worden gedeeld met iemand. Alleen dan opent de stad zich voor :jou zonder gedachten aan de dood. Waterspuwers voeren hun werk uit als duiveluitdrijvers. Muezzins bedrinken zich

op de straathoeken. Er is altijd wel een koppel dat in de vroege ochtend door loting wil trouwen. Het partizanenlied

wordt een dronkemanslied. De duivel wordt lyrisch en deelt aan de communianten

rode appels uit, zonder bijbedoelingen. Voeten vertrappen een schat aan sterren. De smaak van seks stijgt in de mond

als citroen op een oester.

Alleen zwervers kunnen dichters zijn.