Tarot/Geschiedenis van de tarot: verschil tussen versies

[[Bestand:Viscontisforzatarot.jpg|thumb|left|De Visconti-Sforza Tarot met een 20e -eeuwse reproductie van de Duivel-kaart die in het originele 15e eeuwse spel niet werd teruggevonden]]

'''Kaartspelen''' werd in Europa gebruikelijk in de <span style='color: Blue'>late 14de eeuw</span>, waarschijnlijk gaat het om de uit [[w:Mamlukken|Mamlukkaarten]] uit Egypte, met kleuren die erg lijken op de kleuren van de Tarottarot: <span style='color: Blue'>Zwaarden, Staven, Bekers en Munten</span> (ook bekend als schijven of [[Heksenwoordenboek#P|pentakels]]). Deze kaarten worden nog steeds gebruikt in traditionele Italiaanse, Spaanse en Portugese kaartspellen. <ref> Donald Laycock in Skeptical—a Handbook of Pseudoscience and the Paranormal, ed Donald Laycock, David Vernon, Colin Groves, Simon Brown, Imagecraft, Canberra, 1989, ISBN 0731657942, p. 67</ref> Het eerste bewijsstuk van het bestaan van de tarot is een verbod op het gebruik ervan in 1367, in het Zwitserse Bern. Een <span style='color: Blue'>wijd verspreid gebruik van speelkaarten in Europa</span> kan met enige zekerheid <span style='color: Blue'>vanaf 1377</span> worden gesitueerd. <ref name="Banzhaf">Banzhaf, Hajo: Il Grande Libro dei Tarocchi, 1994, uitg. Hermes Edizioni, Rome</ref>

De <span style='color: Blue'>eerste bekende Tarotkaartentarotkaarten</span> zijn gemaakt <span style='color: Blue'>tussen <span style='color: Blue'>1430</span> en <span style='color: Blue'>1450</span></span> in <span style='color: Blue'>Milaan, Ferrara en Bologna</span> in het noorden van Italië, toen extra troeven met allegorische voorstellingen werden toegevoegd aan het gebruikelijke kaartspel met 4 kleuren. Deze nieuwe tarotdecks werden oorspronkelijk ''carte da trionfi,'' triomfkaarten genoemd, en de extra kaarten werden bekend als ''<span style='color: Blue'>trionfi</span>,'' dat "troeven" betekent in het Nederlands. Het eerste gedocumenteerd bewijs van het bestaan van ''carte da trionfi'' is een schriftelijke verklaring uit 1442 in het archief van de rechtbank van Ferrara.<ref> Michael Dummett: The Game of Tarot, 1980, blz. 67</ref> De <span style='color: Blue'>oudste overgeleverde Tarotkaartentarotkaarten</span> komen uit vijftien onvolledige decks uit het midden van de <span style='color: Blue'>15e eeuw</span>, geschilderd voor voor de <span style='color: Blue'>Visconti-Sforza familie</span>, de heersers van Milaan. <ref> Place, Robert M. (2005) The Tarot: History,Symbolism,and Divination,, Tarcher/Penguin, New York, ISBN 1-58542-349-1</ref> Voor divinatie met behulp van speelkaarten in 1540 is bewijs gevonden in een boek getiteld ''De orakels van Francesco Marcolino da Forli'' waarin eenvoudige orakels door middel van het trekken van een kaart worden beschreven, al wordt aan de kaart zelf geen voorspellende betekenis toegekend. Maar manuscripten uit 1735 ''(Het Vierkant van Zevens)'' en het uit 1750 daterende document ''(Pratesi Cartomancer)'' geven reeds rudimentaire betekenissen en systemen voor het leggen van de kaarten voor waarzeggerij. [[w:Giacomo Casanova|Giacomo Casanova]] schreef in zijn dagboek dat in <span style='color: Blue'>1765</span> zijn Russische minnares veelvuldig gebruikgemaakt van een kaartspel voor divinatie. <ref>The Complete Memoires of Jacques Casanova de Seingalt, Giacomo Casanova</ref>