Schilderen/De kunst van het weglaten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
{{schildervoorbeeld4|File:Mount Fuji in the Clouds by Kimura Tangen (Kagoshima City Museum of Art).jpg|File:Brooklyn Museum - Painting of Mount Fuji.jpg|File:'Fuji Tagonoura', 'maki-e' picture by Shibata Zeshin, 1872.jpg|File:Fuji by Wada Eisaku (Shizuoka Prefectural Museum of Art).jpg|Kimuara Tangen<br>1753|Sakai Hōitsu <br>(1761–1828)|Shibata Zeshin<br>1872|Wada Eisaku<br>1918|Vier afbeeldingen van de in Japan zo geliefde vulkaanberg Fuji. Vooral in de oudere schilderijen is heel veel weggelaten. Onder invloed van de westerse kunst, toen Japan weer opengesteld werd na de [[w:Edoperiode|Edoperiode]] (1603 - 1868), werd de Japanse kunst ook gedetailleerder. }}
De bovenstaande voorbeelden laten allemaal een rustig, evenwichtig, schilderij zien. Hieronder staan een paar voorbeelden van bijna "horror vacui", de angst voor de leegte. De schilderijen zijn zo vol met details, dat je niet weet waar je kijken moet en waar het begin en het einde van het schilderij is. Deze manier van schilderen was vooral populair tijdens de barok.
{{Schildervoorbeeld4|File:Jordaens Christ driving the Merchants from the temple.jpg|File:Andries van Eertvelt - A Harbour Scene, possibly Genoa.jpg|File:Pannini, Giovanni Paolo - Interior of a Picture Gallery with the Collection of Cardinal Silvio Valenti Gonzaga - 1740.jpg|File:Munari, Cristoforo - Libri, porcellane cinesi, vassoio di frutta, bauletto, vasetto di fiori e teiera su tavolo coperto da tovaglia rossa.jpg|Jacob Jordaens<br>1593–1678<br>Christus verdrijft de kooplieden uit de tempel. |Andries van Eertvelt<Br>1590–1652<br>Havenscene|Giovanni Paolo Pannini<Br>1692–1765<Br>Interieur met de schilderijen verzameling van Kardinaal Cardinal Silvio Valenti Gonzaga
|Cristoforo Munari<br>1667–1720<Br>Libri, porcellane cinesi, vassoio di frutta, bauletto, vasetto di fiori e teiera su tavolo coperto da tovaglia rossa|In het schilderij van Jordaens is het zo vol en druk, dat je niet meer weet waar te kijken. Je moet goed zoeken om de hoofdfiguur, Christus, te vinden. Hij staat rechts, naast de vrouw met de vruchten op haar hoofd. Maar de toekijkende mannen bovenin en links vallen ook heel op, boven de door elkaar liggende lijven.
In de havenscene in het middelste schilderij concurreren de woeste golven met de wolken, de kleine bootjes en het kasteel op de heuvel om aandacht. Alles beweegt in dit schilderij. Alleen links boven, in de lucht, vindt het oog een rustpunt.
Het schilderij met de schilderijenverzameling spreekt vanzelf. Zo dacht men toen over een smaakvolle expositie.
Het stilleven rechts is weliswaar niet helemaal vol met details, maar de schilder heeft bij elk voorwerp met de grootst mogelijke precieze geschilderd. Dat leidt er toe dat elk voorwerp even belangrijk lijkt in de compositie. De Italiaanse titel van het schilderij kan - grappig genoeg - ook geen keuze maken van de belangrijkste voorwerpen.
}}
== Details weglaten bij een portret ==
Tegenwoordig vinden we het niet meer zo mooi, een schilderij dat elk detail laat zien. Het is
{{Schildervoorbeeld3|File:Jean Jacques Henner - A Red haired Beauty.jpg|File:John William Godward - Far Away Thoughts.jpg|File:Alice Guerin, by Helleu.jpg|Jean-Jacques Henner <br>1829–1905<br>Mooie roodharige vrouw|John William Godward<br>1861–1922<br>Gedachten zijn ver weg|Paul César Helleu <Br>1859–1927<Br>Portret van Alice Guérin, dichter|Drie schilderijen van vrouwen met rood haar. Van links naar rechts worden meer details van het haar weergegeven, maar altijd is een vereenvoudiging nodig. Vooral in de achtergrond van de portretten is heel veel weggelaten. Het effect hiervan is dat de kijker zich vooral zal concentreren op het portret. In het middelste schilderij zijn vrij veel details weergegeven van de kleding, in de andere twee is de kleding zeer schematisch weergegeven.<Br>
Regel 21 ⟶ 32:
Zo ontbreekt het groen van de stelen in het schilderij van Goncharova, elke andere kleur dan groen in de achtergrond van het schilderij van Fantin-Latour. }}
== Een aanpak stap voor stap ==
Stel, je hebt een schilderij gemaakt, het is bijna af, maar je vindt het resultaat niet bevredigend. Het kan zijn dat er gewoon teveel op staat, teveel kleur, teveel details. Probeer erachter te komen waar het aan ligt op de volgende manier:
# Stel jezelf vragen. Ga op enige afstand van je schilderij staan. Doe je ogen dicht, maak je hoofd leeg. Doe je ogen langzaam open en kijk naar je schilderij. Stel je een aantal vragen zoals:
#* Wat was ik oorspronkelijk van plan met dit schilderij?
#* Wat valt mij op in dit schilderij, wat raakt mij het meeste?
#* Op welke plek staan de onderdelen waar het eigenlijk om gaat?
#* Als je het niet ziet, zet het schilderij op zijn kop, misschien zie je het dan.
# Kijk nu verder en zoek de verstorende delen van het schilderij, neem je tijd en aarzel niet je de meest lastige vragen te stellen, wees kritisch op jezelf.
#* Welke delen van het schilderij zijn overbodig?
#* Houd je hand voor zo een onderdeel, wordt het resultaat dan beter?
#* Wees geduldig, lukt het niet, kijk dan een paar uur later nog eens kritisch.
# En nu het moeilijkste, de knoop doorhakken.
#* Besluit nu om de storende delen weg te schilderen.
#* Hoe ga je dat doen? Begin niet zomaar.
#* Denk na welke kleur je daaroverheen zet. Kies een kleur die al in het schilderij voorkomt.
#* Moeilijk, vooral als je veel tijd hebt besteed aan het onderdeel dat je nu weghaalt .
#* Kill your darlings... het doet pijn, maar het eindresultaat zal beter zijn.
{{sub}}
| |||