Alchemie/Psychologische interpretatie van het zuiveringsproces: verschil tussen versies

De Zwitserse arts en psycholoog [[Jungiaans woordenboek|Carl Gustav Jung]] (1875–1961) schreef een aantal boeken, waarin hij een vergelijking trok tussen de [[Jungiaans woordenboek/A|symboliek van de alchemie]] en de [[Jungiaans woordenboek/A|archetypische]] voorstellingen die hij waarnam bij zijn studie van in alle culturen en tijden voorkomende symbolen in bijvoorbeeld [[Jungiaans woordenboek/D|dromen]] en kunstuitingen. De alchemie beschreef volgens hem processen die symbolische uitbeeldingen waren van het proces van [[Jungiaans woordenboek/I|individuatie]]. Hij vergeleek het werk van de alchemisten met een soort studieboek van het [[Jungiaans woordenboek/C|collectief onbewuste]]. Wat voor soort goud het ook was waar de alchemisten naar op zoek waren geweest, zo dacht hij, ze hadden in feite door hun werk het [[Jungiaans woordenboek/O|onbewuste]] ontdekt. De sterke beelden van alchemistische taferelen (bijvoorbeeld: koning en koningin in seksuele gemeenschap, een liggende man uit wiens lichaam op de plaats van de penis een boom groeit, man en vrouw die versmelten tot een hermafrodiet) waren volgens hem duidelijk bedoeld om over te mediteren als verschillende fasen van ons [[Jungiaans woordenboek/B|bewustzijn]]. Onder invloed van het onderzoek dat Jung deed over alchemie (C.G. Jung: 'Verlossing in de Alchemie') gingen psychologen de alchemistische processen ook interpreteren als [[Jungiaans woordenboek/P|projecties]] van onbewuste psychische processen. Hierbij werd de groei beschreven die de ziel of de [[Jungiaans woordenboek/P|psyche]] doormaakt om één te worden, een volledig mens. Volgens deze visie zou de ''[[Alchemie/Steen der wijzen|Steen der wijzen]]'' deze volgroeide en volmaakte mens zelf zijn. Als eerste logische stap was de afbraak van het [[Jungiaans woordenboek/E|ego]] nodig.