Shakespeares toneelstukken/The Winter's Tale: verschil tussen versies

Net als Othello lijdt Leontes aan een onredelijke jaloezie die hem ten slotte ten gronde zal richten. Net als generaal Othello zijn geliefde Desdemona samen met zijn enige kans op geluk vernietigt, laat Leontes zich verblinden door zijn jaloezie, wat leidt tot de dood van Hermione. Er is wel een belangrijk verschil: de jaloezie van Othello wordt door een externe kwade kracht in de persoon van Iago gang gezet, terwijl Leontes ziekelijke jaloezie ontspruit uit zijn eigen angst als man om te worden verlaten zonder dat iemand anders hem in die richting stuurt. Hij wordt zozeer beheerst door zijn fantasie dat hij niet meer in staat is om op een rationele manier naar de feiten te kijken, en die tonen duidelijk aan dat Hermione geen schuld treft. Ook zijn levenslange vriendschap met Polixenes en zijn trots om vader te worden van een troonopvolger, gooit hij weg. Net als de gek geworden koning Lear, komt hij tot de conclusie dat de seksuele daad en onkuisheid onlosmakelijk verbonden zijn met de menselijke conditie op deze aarde en dat het kwaad precies daarin huist. De bedrogen echtgenoot op deze liederlijke planeet ("''bawdy planet"'') vergelijkt hij met de bezitter van een vijver waarin de buurman lustig zijn eigen hengel hangt ("''his pond fished by his next neighbor"''). Net als in King Lear lijdt waanzin tot een omkering van waarden: kosmische orde wordt chaos, wettelijkheid tot wetteloosheid, redelijkheid tot waanzin.