Shakespeares toneelstukken/The Winter's Tale: verschil tussen versies

J.G.G. (overleg | bijdragen)
J.G.G. (overleg | bijdragen)
Regel 29:
 
== The Winter's Tale als romance ==
Ondanks de tragische gebeurtenissen die plaatsvinden, valt het te verdedigen om dit stuk een komedie of romance te noemen. De laatste twee bedrijven verschillen aanzienlijk in toon van de voorgaande. In de eerste helft van het stuk was Leontes de protagonist, in de tweede helft is het vooral de vrolijke venter, zwerver en zakkenroller Autolycus die de show steelt en zorgt dat liefdesperikelen worden opgelost. Shakespeare maakt in zijn verhaal gebruik van een aantal dingen die kenmerkend zijn voor de romance: een aan de elementen overgeleverde en verlaten baby, een prinses die door herders wordt opgevoed, een vermomde prins, een zeereis (Bohemen geeft Shakespeare zelfs een kustlijn!) en een scène waarin het allemaal samenkomt en iedereens ware identiteit wordt onthuld. Ook typische karakters bij een komedie ontbreken niet: clowns, olijke marskramers, bedeesde herderinnen.
 
De happy ending, zo typisch voor de komedie, wordt wel overschaduwd door het feit dat er doden zijn gevallen (Maximillius en Antigonus), en dat de psychologische schade bij de hoofdpersonen Leoontes en Hermione, niet meteen zal overwonnen zijn of even magisch zal verdwijnen als Hermione weer tot leven is gebracht. Waarom Shakespeare zijn publiek eerst had misleid door het te laten geloven dat Hermione was gestorven, is een raadsel. Het is een soort theatertruc die niet in andere Shakespearestukken wordt aangetroffen.
 
== Receptie en adaptaties ==
7.997

bewerkingen

Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.