Latijn: verschil tussen versies

Het '''Latijn''' is van oorsprong een Indo-Europese taal die gesproken werd door de bewoners van Latium (het huidige [[w:Lazio|Lazio]]), het gebied rond het huidige Rome. Het kenmerkt zich door een rijk gebruik van verbuigingen voor de naamwoorden en de werkwoorden (''flectie''). Net als andere talen maakte het Latijn een ontwikkeling door en door de uitgestrektheid van het Romeinse rijk is het Latijn bepalend geweest voor de verdere ontwikkeling van de talen in de diverse gewesten van het Rijk. Het Latijn zelf ontwikkelde zich via het [[w:nl:Vulgair_Latijn|vulgair Latijn]] tot het Italiaans dat dus beschouwd mag worden als de directe opvolger van het Latijn. De talen die maatgevendoverwegend door het Latijn zijn gevormd, worden Romaanse talen genoemd, met als belangrijkste vertegenwoordigers het Italiaans, het Frans, het Spaans, het Portugees en het Roemeens.

Na de val van het West-Romeinse Rijk (5e eeuw) is het in West-Europa nog eeuwenlang in gebruik gebleven als formele taal voor de wetenschap, cultuur, diplomatie en religie. Als zodanig heeft het dan ook zijn invloed gehad op de Nederlandse taal getuige het aantal woorden in het dagelijkse gebruik dat een Latijnse oorsprong heeft (''programma'', ''cultuur'', ''religie'', ''straat''). Tegenwoordig is het geen gesproken taal meer (wat het eigenlijk in de 5e eeuw en eerder al niet meer was, vergelijk teksten in het [[w:nl:Satyricon (boek)|Satyricon]] van [[w: Gaius Petronius Arbiter|Petronius]] uit de eerste eeuw) en wordt het voor de wetenschap nog enkel gebruikt in de taxonomie (biologie) en de medische wetenschappen om termen eenduidig vast te leggen. Ook juristen maken nog vaak gebruik van Latijnse termen en uitdrukkingen.