Franse literatuurgeschiedenis/Franse literatuur in de Middeleeuwen: verschil tussen versies

== Littérature courtoise ==

Hofliteratuur, die in de twaalfde eeuw verscheen, heeft als hoofddoel de hoofse cultuur van de liefde, die uniek, perfect en vaak ongelukkig is. De wortels ervan liggen in de Oudheid. Zij integreert oosterse invloeden onder invloed van de terugkeer van de kruisvaarders, en is geïnspireerd op Keltische legendes. Zo vertelt de legende van Tristan en Isolde het verhaal van een onvoorwaardelijke maar onmogelijke liefde die eindigt met de tragische dood van de geliefden. Deze gedichten werden door de troubadours gezongen aan de hoven van vorsten. Chrétien de Troyes (1135? -1190?) Is ongetwijfeld de eerste romanschrijver van de Franse literatuur: ''Yvain ou le Chevalier au lion, Lancelot ou le Chevalier de la charrette'' en ''Perceval ou le Conte du Graal'' zijn typisch voor dit literaire genre. Het lange gedicht ''Le Roman de la Rose'', een 'bestseller' uit het begin van de 13e eeuw, is een van de laatste geschriften over het thema van de hoofse liefde. Guillaume de Lorris schreef het begin, en Jean de Meung de rest. Deze laatste brak echtermet de verheerlijking van de onbereikbare vrouw, en zijn verhalen bevatten integendeel passages (waaronder die van ''La vieille'') van een verbazingwekkende misogynie.

 

== Roman de Renart ==