Franse literatuurgeschiedenis/Franse literatuur in de Middeleeuwen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
meervoud
Regel 5:
Tot omstreeks 1200 bestond praktisch alle Franse 'literatuur' hoofdzakelijk uit verzen die door rondreizende jongleurs (minstrelen) ten gehore werden gebracht, soms voorgedragen met muzikale begeleiding.
 
De '''twaalfde eeuw''' was een hoogtepunt van de Franse middeleeuwse literatuur. Het is de grote periode van epische poëzie. De '''chansons de gestegestes''' zijn liederen die de feodale idealen belichamen met hun verhalen over ridders en hun heldendaden zoals ook gebeurt in de Bretoense romances. Tegelijkertijd wordt de '''lyrische poëzie''' gevormd waarin de dichters meer persoonlijke ontboezemingen onthullen. Het '''toneel''' ontstaat uit kerkelijk drama met Bijbelse verhalen. Het '''proza in de volkstaal''', dat lange tijd in zijn ontwikkeling werd geremd door de overheersing van het Latijn, maakte zijn eerste verschijning in preken en vertalingen.
 
== Chansons de gestegestes ==
[[Bestand:Rolandfealty.jpg|miniatuur|Roland zweert trouw aan Karel de Grote]]
De chansons de gestegestes waren lange gedichten met duizenden verzen die bedoeld waren om in het openbaar te worden gezongen en uitgebeeld, waarbij "geste" verwijst naar de heldendaden van de krijgers. De verhalen vermengen mythes en historische feiten in een epische vorm die het ideaal van de ridderlijkheid benadrukt. De vroegste en meteen ook bekendste chanson de geste is het 11e-eeuwse ''Chanson de Roland'' over de heroïsche exploten van het leger van Karel de Grote.
 
In de negentiende eeuw classificeert Paulin Paris dehet chansonschanson de geste in drie typen:
# chansons de gestegestes die een 'gevestigde mondelinge traditie' verzamelen en volgen.
# degene die het voorgaande voortzetten, op een vrijere en eenvoudiger manier
# de ''écits de pure invention'', nieuw uitgevonden verhalen
 
=== Bekendste chansons de gestegestes ===
I. '''Cycle de Charlemagne''' of '''Cycle du roi''': Karel de Grotes oorlogen tegen de Lombarden, Bretoenen, Saracenen en Saksen:
* ''Chanson de Roland'', 11e eeuw
Regel 54:
Hoofse literatuur uit de twaalfde eeuw heeft als onderwerp de hoofse cultuur van de liefde, die uniek, perfect en vaak ongelukkig is. De wortels ervan liggen in de Oudheid. Zij integreert oosterse invloeden onder invloed van de terugkeer van de kruisvaarders, en is geïnspireerd op Keltische legendes. Zo vertelt de legende van Tristan en Isolde het verhaal van een onvoorwaardelijke maar onmogelijke liefde die eindigt met de tragische dood van de geliefden. Deze gedichten werden door de troubadours gezongen aan de hoven van vorsten. Chrétien de Troyes (1135? -1190?) Is ongetwijfeld de eerste romanschrijver van de Franse literatuur: ''Yvain ou le Chevalier au lion, Lancelot ou le Chevalier de la charrette'' en ''Perceval ou le Conte du Graal'' zijn typisch voor dit literaire genre. Het lange gedicht ''Le Roman de la Rose'', een 'bestseller' uit het begin van de 13e eeuw, is een van de laatste geschriften over het thema van de hoofse liefde. Guillaume de Lorris schreef het begin, en Jean de Meung de rest. Deze laatste brak echtermet de verheerlijking van de onbereikbare vrouw, en zijn verhalen bevatten integendeel passages (waaronder die van ''La vieille'') van een verbazingwekkende misogynie.
 
In tegenstelling tot de chansons de gestegestes, die deel uitmaken van de ''matière de France'', vindt de roman courtois (hoofse roman) zijn inspiratie in de ''matière de Rome'' of de ''matière de Bretagne''.
 
=== Matière de Rome ===
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.