Franse literatuurgeschiedenis: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 12:
|}
== Waarom leren over Franse literatuurgeschiedenis? ==
Om te beginnen behoort Franse literatuur samen met Engelse literatuur tot de oudste en rijkste van alle Europese talen. Enkele voorbeelden: Middeleeuwse schrijvers schonken ons de verhalen over koning Arthur, de ronde tafel en de heilige graal. De 16e-eeuwse "Essais" van [[Michel de Montaigne]] worden nog steeds in allerlei talen door moderne lezers gewaardeerd; Molière schiep met zijn toneelstukken onvergetelijke personages zoals de hypocriet Tartuffe, en de realistische Franse roman van de 19e eeuw werd het model waarnaar moderne Europese romanschrijvers zich richtten. Enkele bekende 19e-eeuwse meesterwerken van het Franse proza zijn ''Les Misérables'' van Victor Hugo, ''Madame Bovary'' van Gustave Flaubert, en Honoré de Balzacs romancyclus ''La Comédie humaine''. Opmerkelijke ontwikkelingen in de 20e eeuw waren de [[Franse literatuurgeschiedenis/Nouveau roman|nouveau roman]] (Alain Robbe-Grillet, Marguerite Duras e.a.) en de literair-filosofische literatuur die werd geïnspireerd door het existentialisme (Sartre, Camus en anderen).
Franse literatuur had reeds vroeg een enorme invloed buiten het Franse grondgebied. Zo ontstond er de eerste eeuwen na de Normandische verovering van Engeland (1066) - voornamelijk aan het hof - een rijke Franse literatuur. Echte hoogdagen kende het Frans in de 18e en 19e eeuw, toen het de taal werd van de gecultiveerde elite, in Europa en zelfs tot in Rusland.
| |||