Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Huizen in de stad: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Vangelis (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 80.101.234.72 hersteld tot de versie na de laatste wijziging door De Wikischim
Label: Terugdraaiing
Regel 15:
 
==Ambachtshuizen==
Zeker de helft van de stadsbevolking werd gevormd door de kleine burgerij met hun familie en personeel. Dit gemene of gewone volk (commun, populaire) bestond uit ambachtslieden, winkeliers en kleine handelaren, al dan niet verenigd in [[w:Gilde (beroepsgroep)|gilden]] en broederschappen. Doorgaans woonden zij zelfstandig in een huis dat ook meestal geheel of grotendeels van hen was, en dat diende als woning en als werkplaats en/of winkel. De waarde van deze ambachtshuizen kon erg variëren afhankelijk van de grootte, de ligging en de staat waarin het verkeerde. Dat hing natuurlijk samen met de rijkdom van de bewoner. Sommigen van hen waren rijk: als ze een aanzienlijk beroep uitoefenden, veel kennis bezaten en een grote klantenkring hadden en anderen waren arm: de lasten voor een gezin waren zwaar, de mensen werden geteisterd door ouderdom, ziekten en beroepsongevallen.
 
===Het "gemiddelde" ambachtshuis===
Regel 122:
Er hingen kostbare schilderijen en tekeningen aan de muren, er was een zaal met muziekinstrumenten (harp, orgel, [[w:draailier|draailieren]], [[w:gitaar|gitaar]], [[w:psalterium|psalterium]]) want een edelman of patriciër musiceerde doorgaans, verder een zaal met gezelschapsspellen (schaakspellen, speeltafels enzovoort). Er was een kapel met kostbare boeken die van heinde en ver kwamen, er waren studeerkamers versierd met edelstenen en geurende specerijen, er was een kamer versierd met bont en in veel kamers stond meubilair dat versierd was met houtsnijwerk. Ook de buitenkant van het huis was rijk versierd.
 
Een dergelijk huis bezat bijvoorbeeld wel eens een vierkante kamer, zeer hoog gelegen, met aan alle kanten ramen waardoorheen je de hele stad kon zien liggen. Het eten werd met een speciale lift omhooggetakeld want de kamer lag te hooghooog om alles steeds maar te voet via de trappen te brengen.
 
Er wordt zelfs melding gemaakt van een aristocratisch huis met een raam waar je een hol, ijzeren hoofd doorheen kon steken, waardoor je de mensen beneden op straat kon zien en ermee kon praten zonder dat zij jou te zien kregen.
Regel 175:
In Duitsland was het 's winters koud en dan werden sommige vertrekken permanent verwarmd. De Duitsers hadden geen gebrek aan brandhout en ze hadden een soort [[w:kachel|kachels]] (een gesloten stookplaats) die veel warmte gaven. In die verwarmde vertrekken zochten de vrouwen en de kinderen hun toevlucht, deden de ambachtslieden hun werk en zaten de edelen en de krijgslieden te spelen, te zingen, te drinken en te dansen.
 
In Duitsland had men dus wel kachels maar nog geen schoorstenen. In Frankrijk kreeg men na ~1400 wel schoorstenen maar men stookte onder de schouw nog een open vuur (net als bij "onze" [[w:open haard|open haard]]), behalve in de [[w:Provence (Frankrijk)|Provence]], in [[w:Savoye (land)|Savoye]] en [[w:Hertogdom Bourgondië|Bourgondië]] waar ze wel kachels hadden. In de vijftiende eeuw installeerden de Fransen steeds meer kachels, bijvoorbeeld in de kastelen en vaak liet men dat doen door Duitse specialisten.
 
je woonde in huizen van hout
 
==Noten==
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.