Sociale geschiedenis van de vroege middeleeuwen/Vraat- en hebzucht: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Hebzucht: niet "helaas" |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 4:
==Maaltijd==
De Germanen die leefden in de vroege middeleeuwen geloofden dat men van samen eten sterk werd en dat het het gemeenschapsgevoel begunstigde. Ook zou men hierdoor contact krijgen met de goden, die een bron van leven waren. Het avondmaal vond men belangrijker dan het middagmaal.
==Eetgewoonten==
Regel 18:
==Vraatzucht==
Vraatzucht was al in de vierde eeuw algemeen bij de Germanen. De rijkeren vraten en zopen soms de hele nacht door en bleven in de ochtend liggen waar ze dronken neergezegen waren, om de dag te verslapen. Ook de slaven kregen hun deel.
Vraatzucht en dronkenschap waren echter niet alleen het voorrecht van de rijken. Wijn was goedkoop en lag binnen ieders bereik. Dronkenschap vond men geen probleem, want men zag het als een geschenk der goden. De vreet- en slempfestijnen waren algemeen verbreid, zowel in de [[w:Merovingen|Merovingische]] als in de [[w:Karolingen|Karolingische]] tijd.
Regel 42:
Men was ervan overtuigd dat alleen zware en vette gerechten voedzaam waren. Brood zag men als het hoofdgerecht. Alles dat aan het brood werd toegevoegd was eigenlijk bijzaak. Wortels, fruit, vlees en soepen waren allemaal bijzaak. Als er geen borden waren, at men de lekkernijen op een snee brood.
De zwaar verteerbare schotels moesten uiteraard besprenkeld worden om ze te "laten zakken".
Men gebruikte kruiden, specerijen en het garum om de eetlust op te wekken. Tijdens en na de maaltijden klonken er luide scheten en boeren, want dit was een teken van gezondheid en een teken voor de gastheer dat het gesmaakt had. De maaltijden zaten vol [[w:zetmeel|zetmeel]] en [[w:proteïne|eiwitten]] en bevatten nauwelijks [[w:vitamine|vitaminen]]. Er werden dus lange [[w:siësta|siësta's]] gehouden om de zaak te verteren. Omdat de voeding niet evenwichtig was, kwam het hongergevoel snel terug en moest er weer gebunkerd worden. Men werd dus vet. De oudere kloosterzusters leden aan verstopping. De gelovigen gaven hun dan heel lief een paar biggetjes om op te eten, zodat het beter zou gaan.
| |||