Sociale geschiedenis van de vroege middeleeuwen/Gezin: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k lf |
k herred. |
||
Regel 40:
Bij de huwelijksceremonie was er een groot banket met drank, gezang en obscene grappen (om de vruchtbaarheid te bevorderen). Het meisje kreeg een geschenk (de bruidschat): huisdieren, kleding, sieraden, edelstenen, munten, een kist, een bed met beddegoed, gereedschap, pantoffels (een oud Gallisch gebruik<ref>Ter bevordering van de huiselijk vrede.</ref>) en een gouden ring (een Romeinse traditie<ref>Symbool van de eeuwige trouw. De Romeinen droegen de ring aan de rechter middelvinger of de linker ringvinger, want volgens de Egyptische artsen liepen vanaf deze vingers zenuwen naar het hart. Adelijke vrouwen hadden ook nog een zegelring om de rechter duim.</ref>). Tot slot kusten de verloofden elkaar op de mond. Bij de [[w:Gallo-Romeinse Rijk|Gallo-Romeinen]] bracht het bezoek daarna het paar naar hun huis en legde ze samen in het huwelijksbed. Na de huwelijksnacht gaf de jonge man (zowel bij de Franken als bij de Bourgondiërs) zijn vrouw de morgengave, als hij haar tenminste maagdelijk had bevonden, want dat garandeerde hem dat de kinderen die er kwamen van hem waren.
Als de vrouw niet maagdelijk was gebleken, was het huwelijk niet geldig. Een vrouw kon alleen bescherming krijgen als ze maagdelijk was
Er waren veel maatregelen om echtscheiding tegen te gaan en tegen mensen die weigerden het gearrangeerde huwelijk te voltrekken. Tweede en derde
==Hiërarchie==
Voortplanting was voor de Franken heel belangrijk. Het doden van een jonge, vrije vrouw die vruchtbaar was, werd beboet met 600 schelling. Na haar [[w:menopauze|menopauze]] en voor haar eerste [[w:menstruatie|menstruatie]] bedroeg de boete maar 200 schelling.
Er was dus een hiërarchie:
Regel 71:
==Weduwen en weduwnaren==
Weduwnaren waren in de Merovingische tijd een vrijwel onbekend
==Slaven==
Regel 77:
==Echtscheiding==
Een verloving mocht bij de Franken niet verbroken worden, op straffe van 62,5 schelling boete. Het Bourgondische en Romeinse recht stonden echtscheiding toe, hoewel die meestal nadelig voor de vrouw was.
Een Frankische man kon zijn vrouw verstoten als ze:
Regel 84:
*grafschennis had gepleegd
Als een Frankische vrouw het waagde om haar man te verstoten,
De Gallo-Romeinse man kon zijn vrouw verstoten als ze:
|