Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Ontspoorde kloosters en kerk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Vangelis heeft de pagina Sociale geschiedenis van de late Middeleeuwen/Ontspoorde kloosters en kerk hernoemd naar Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Ontspoorde kloosters en kerk zonder een doorverwijzing achter te laten: kleine m |
k M -> m met AWB |
||
Regel 1:
{{Sociale geschiedenis van de late
<big>'''8. Ontspoorde kloosters en kerk'''</big>
Voor dit hoofdstuk is als bron gebruikt: Dresen-Coenders, Het verbond van heks en duivel<ref>Ambo 1983 ISBN 90 263 0585 0 [http://www.dbnl.org/tekst/dres005verb01_01/index.htm Ook digitaal raadpleegbaar].</ref>. Er is een duidelijk verschil tussen haar interpretatie en die van Philippe Contamine in het [[Sociale geschiedenis van de late
==Hervormingsbewegingen in de kloosters==
Al vóór 1000 waren veel kloosters groot, dichtbevolkt en rijk geworden. Hun rijkdom dankten zij onder andere aan: <br>
1) De grote bedragen die adellijke [[Sociale geschiedenis van de vroege
2) Ouderen gaven vaak op het einde van hun leven een grote som geld aan het klooster, om dan op hun oude dag door het klooster verzorgd te worden. <br>
3) Adellijken gaven vaak op het einde van hun leven een grote som geld aan het klooster om daarin te kunnen toetreden. Zo verzekerden zij zich van een plaats in de hemel. <br>
Regel 18:
Deze hervormers wilden terug naar een strikt naleven van de regel van Benedictus. Maar hun inspanningen hadden geen aanhoudend succes. Tijdens de elfde en de twaalfde eeuw werden de kloosters steeds rijker<ref>Rond 1334 waren de abten van Cluny hun ideeën over armoede waarschijnlijk geheel en al vergeten, getuige het feit dat zij het schitterende en kostbare [[w:fr:Musée national du Moyen Âge|Musée national du Moyen Âge]] in Parijs bouwden.</ref>.
[[Sociale geschiedenis van de vroege
3) Als tegenbeweging verschenen rond 1200 de [[w:bedelorden|bedelorden]]: de [[w:Franciscanen|Franciscanen]], de [[w:Dominicanen|Dominicanen]] en de [[w:Karmelieten|Karmelieten]]. De oorspronkelijke [[w:Benedictijnen|Benedictijnen]]kloosters waren door grondbezit aan een plaats gebonden, meestal op het platteland. De bedelorden hadden weinig grondbezit en daardoor waren de monniken mobieler. Ze konden overal preken en lesgeven. Ze voorzagen in hun levensonderhoud door te bedelen. Ze verspreidden zich in de dertiende eeuw over heel Noordwest-Europa (dat toen aan het verstedelijken was) en ze waren meestal in de steden gevestigd.
Regel 38:
==Ontspoorde kerk in vijftiende eeuw==
[[Bestand:Anonymous Man of Sorrows and Saint Bridget.jpg|thumb|200px|left|''Een in Leiden door Paus Julius II uitgegeven aflaat voor 6.000 jaar''; ca. 1520]]
Pas rond 1400 kreeg de kerk wereldlijke macht en niet lang daarna werd de top corrupt. In Frankrijk en Italië werden kerkelijke ambten en eigendommen verkocht door de paus en zijn [[w:Romeinse Curie|curie]]bisschoppen. [[w:Paus Sixtus IV|Paus Sixtus IV]] geldt wel als de meest corrupte paus. Pauselijke [[w:bul (document)|bullen]] werden tegen betaling uitgevaardigd. De hoge geestelijken leidden een lichtzinnig leven met vrouwen en [[w:Prostitutie|
Ook lagere geestelijken konden omgekocht worden. De lagere geestelijken hielden er vaak een [[w:concubine|concubine]] op na. Ze moesten daarvoor weliswaar een boete betalen aan de bisschop, maar ze hoefden er niet mee op te houden<ref>Bron: Religion and the decline of magic, Keith Thomas. ISBN 978-0-14-013744-6</ref>. Er werd op het einde van de vijftiende eeuw en nog meer in het begin van de zestiende eeuw grof geld verdiend met de handel in [[w:Aflaat#Misbruiken|aflaten]].
| |||