Klarinet/Mondstuk: verschil tussen versies

Het riet wordt op zijn plaats gehouden door een soort metalen band, rietklem of [[Klarinet/rietbinder|rietbinder]] genoemd, ofin doorhet Engels ligature genoemd. Ook het vastmaken met een koord is mogelijk, met name in hetDuitsland Engelsis ligaturedat genoemdgebruikelijk. De kantonderkant van het riet rust tegen de onderlip, die om de ondertanden heen is gekruld. De tanden drukken tegen de andere kant van het mondstuk.

Door in het mondstuk te blazen ontstaat de toon doordat het riet trilt tegen de bovenste rand van het mondstuk. De inwendige vorm en de hollingholte van het mondstuk bepalen naast het speelcomfort ook een deel van het timbre (de klank).<ref name=":0">[https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mondstuk&oldid=40483990 Nederlandstalige Wikipedia, overgenomen onder CC-BY-SA4.0 zie de voorgeschiedenis voor de auteurs]</ref> Het gedeelte waar het riet op rust lijkt op het oog vlak, maar het is licht gekromd, zodat het riet aan de bovenzijde vrij is. Ook die kromming bepaalt de klank. Het mondstuk mag daar absoluut niet gekrast zijn, dit is direct hoorbaar.<ref>http://www.the-clarinets.net/english/clarinet-mouthpiece.html</ref>

Een mondstuk dat goed past bij de bespeler van de klarinet, kan er ook voorzorgen dat moeilijke overgangen tussen noten makkelijker aanspreken. Met een goed mondstuk kan ook zachter gespeeld worden.