Klassieke Mechanica/Statica/Virtuele arbeid: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Veralgemeende coördinaten en vrijheidsgraden: de enige funktie, de rest waren al functies |
|||
Regel 3:
'''De methode van de virtuele arbeid'''<br />
=Inleiding=
De methode van de virtuele arbeid is een zeer efficiënte methode voor het berekenen van het evenwicht van samengestelde systemen als men niet geïnteresseerd is in de inwendige krachten. De methode verschilt echter totaal van de klassieke vectoriële methode. Deze aanpak vertrekt van
Deze methode is echter bijzonder geschikt om bij een complex mechanisme een verband te leggen tussen krachten op twee of meer punten van het systeem. Bij deze methode wordt het systeem een beetje bekeken als een ''black box''. Men oefent er op één plaats een kracht op uit en de methode laat toe uit te rekenen welke kracht men op een andere plaats moet uitoefenen voor evenwicht, zonder dat men alle inwendige krachten moet berekenen. Zie bv. het '''voorbeeld van de ruitvormige krik''' aan het einde van dit hoofdstuk. Ook laat de methode toe op een meer automatische manier de evenwichtsvergelijkingen op te stellen. Ze vormt de aanloop naar de [[Klassieke Mechanica/Lagrange|methode van Lagrange]], die de dynamische situatie (met lineaire versnelling en hoekversnelling) zal behandelen.
| |||