Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Religie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→De dood: herred. |
k herred. |
||
Regel 6:
Niet alleen [[Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Leefgemeenschappen#Kartuizers|kartuizers]] en [[Sociale geschiedenis van de hoge middeleeuwen/Opkomst van het individu#Kloosterlingen en kluizenaars|kluizenaars]] trokken zich uit de wereld terug. Ook de welgestelde laatmiddeleeuwse huisvader kon zich terugtrekken en wel in zijn [[Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Gezinsleven#Eigen kamer van de man|eigen kamer]] of studiolo. Vaak was dat een achterkamer waarin schilders, [[w:humanisme|humanisten]] en vrome lieden hun gang konden gaan. [[w:Dante Alighieri|Dante]] kon in die kamer jammeren, [[w:Francesco Petrarca|Petrarca]] kon er de [[w:confessiones|confessiones]] van [[w:Augustinus van Hippo|Augustinus]] hardop in lezen, waarbij hij huilde, zijn handen wrong en zich op zijn voorhoofd sloeg zonder dat iemand anders dat zag. Anderen werkten in die kamertjes eenzaam aan hun zieleheil. De studioli raakten niet alleen in [[w:Toscane|Toscane]], maar ook ten noorden van de [[w:Alpen|Alpen]] ingeburgerd.
Petrarca trok zich ook nog terug door de [[w:Beklimming van de Mont Ventoux|Mont Ventoux]] te beklimmen. Sommigen konden zich terugtrekken in de "vesting der stilte" die iedereen in zich heeft. Door zich voor de wereld af te sluiten, kon men alleen zijn met [[w:Jezus (traditioneel-christelijk)|Christus]]
==Zelfbeheersing==
Het zich terugtrekken (in zichzelf) werd bevorderd door zelfbeheersing.
==Geheugen==
Tijdens de hele middeleeuwen hadden zowel de mannen als de vrouwen en zowel de armen als de rijken een sterk en nauwkeurig geheugen. Dat moest ook wel, want alleen een kleine elite kon schrijven en daarmee voorvallen, uitspraken, gebeden en liederen vastleggen: de anderen moesten dat allemaal zien te onthouden.
Men herinnerde zich bijna alles wat was overgeleverd van het leven van de (acht!) overgrootouders. Uit het eigen leven herinnerde men zich voorvallen van 25 jaar of langer geleden. Vaak herinnerde men zich zelfs de precieze woorden die iemand gesproken had, zo blijkt uit processtukken van de [[Heksenvervolging in Europa (1300-1720)/Rechtsgang|inquisitie]].
|