Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Intimiteit: plaatsen en voorwerpen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Steinsplitter (overleg | bijdragen)
k (GR) File:Pieter de Hooch 004.jpgFile:Pieter de Hooch - The Courtyard of a House in Delft.jpg File renaming criterion #2: To change from a meaningless or ambiguous name to a name that describes what the image...
Leto85 (overleg | bijdragen)
Regel 6:
Het intieme leven van een mens ligt verborgen onder het gedrag dat hem wordt opgelegd door zijn gezin, door de gemeenschap en de overheid. Het is moeilijk te achterhalen wat zijn emoties, gebeden en dromen zijn.
 
Men schreef dagboeken, autobiografieën en mémoires<ref>[[Sociale geschiedenis van de late Middeleeuwen/Literatuur#De ik-figuur|Dagboek, familiekroniek en autobiografie in de late Middeleeuwen.]]</ref> om zijn innerlijk te laten zien aan anderen of aan zichzelf. Een melodie, een ogenblik van geluk tijdens een wandeling, de geuren in de lente, het zien van een mooie vrouw. In de zestiende eeuw schreef men zijn emoties wel eens op in geheimschrift, of in het Latijn om te verhinderen dat de naaste omgeving het kon lezen. Af en toe probeerde men iets op te roepen waarvoor geen woorden waren. Soms liet men in het schrift dan maar een stuk wit. Onuitsprekelijke dingen waren er ook als men mystieke ervaringen beschreef, bij het zien van antieke ruïnes of een donker woud en bij het beschrijven van liefde en vriendschap.
 
Schilders als [[w:Albrecht Dürer|Dürer]] maakten zefportretten<ref>Zie ook: [[Sociale geschiedenis van de late Middeleeuwen/Beeldende kunst#Zelfportretten|Zelfportretten.]]</ref>. Ze onderzochten hun eigen "ik". [[w:Rembrandt van Rijn|Rembrandt]] (1606-1669) concentreerde zich daarbij op zijn eigen blik.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.