Sociale geschiedenis in de literatuur 1500-1795/Renaissance: verschil tussen versies

Doordat Rabelais de middeleeuwse volkscultuur overnam, greep hij ook terug op een tijd dat er nog geen enkele privé-levenssfeer bestond<ref>[[Sociale geschiedenis in de literatuur 1500-1795/Middeleeuwen#Geen privé-leven|Een mens had nauwelijks een privéleven, hij kon niets in zijn eentje doen, "alleen zijn" werd als iets gevaarlijks gezien.]]</ref>.

 

[[w:Pierre de Ronsard|Pierre de Ronsard]] (1524-1585) was een dichter van de [[w:La Pléiade|Pléiade]] die schreef over het denkende "ik", zijn verlangens, angsten en liefdes. Hij beschreef zijn eigen ervaringen en gevoelens in de ik-vorm en overpeinsde het voortglijden van de tijd. Hij gebruikte daarvoor de [[w:Ode (dichtkunst)|ode]] en het [[Shakespeares sonnetten/De sonnetvorm|sonnet]]. Zijn gedichten werden vaak op muziek gezet en in het openbaar gezongen, hetgeen eigenlijk nog een middeleeuwse manier van doen was. Later zou het individu in stilte en alleen gaan lezen<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Alfabetisering#Alleen en in stilte lezen|Tussen 1500-1700 ging de elite steeds vaker alleen en in stilte lezen waardoor men op een snelle manier het gelezene rechtstreeks kon verinnerlijken.]]</ref>.