Franse literatuurgeschiedenis: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 31:
 
== «En déclin, la culture française ?» ==
Wanneer aan het begin van de 21e eeuw zelfs Franse zangers Engelse liedjes zingen, en er van de duizenden jaarlijks verschenen Franstalige romans slechts een tiental naar het Engels worden vertaald in de VS, valt het te begrijpen dat sommige verontruste critici spreken over een 'verval van de Franse cultuur'. Niet alleen Franse films en Franse kunstwerken, maar ook Franstalige literatuur doen het immers niet goed als 'exportproduct'. De Sartres, Camus, Ionesco's of Foucaults werden niet vervangen. Vooral de uitvoer van Franse boeken is in de meeste niet-Franstalige landen dramatisch gedaald. Een uitgever die zich specialiseert in het vertalen van Franse literatuur kan soms slechts rekenen op een jaaromzet van enkele honderden vertaalde boeken. Voor Olivier ­Poivre d’Arvor, directeur van France Culture, staat het vast dat de Verenigde Staten de macht hebben gegrepen met communicatiemedia als Google, Apple, Facebook, Twitter, Youtube, en met de massale filmproductie uit droomfabriek Hollywood.
 
Ter nuancering: met de Franse literatuur zelf gaat het daarentegen wel goed. Zo verschenen er bijvoorbeeld in 2016 ca. 700 nieuwe romans. Net allemaal meesterwerken natuurlijk, maar er zijn - naast de 'incontournabele' Michel Houellebecq - een heleboel nieuwe interessante schrijvers zoals Patrick Modiano en Laurent Binet die in hun eigen taal worden gelezen. Helaas worden er dus te weinig van deze werken vertaald, omdat uitgevers blijkbaar op veilig spelen en vaak uitsluitend bestsellers vertalen. Een van die successchrijvers is bijvoorbeeld Guillaume Musso. Van zijn roman ''Et Après'' uit 2004, die het verhaal vertelt over een tienjarig kind na een bijna-doodervaring, werden meer dan 3 miljoen exemplaren verkocht in meer dan 20 talen.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.