Amerikaanse literatuur/Naoorlogs toneel: verschil tussen versies

In het midden van de 20e eeuw werd het Amerikaanse drama gedomineerd door het werk van toneelschrijvers [[Amerikaanse literatuur/Tennessee Williams|Tennessee Williams]] en [[Amerikaanse literatuur/Arthur Miller|Arthur Miller]], alsook door de bloei van de Amerikaanse musical, waarin ​​scriptscript, muziek en dans gecombineerd werden in klapstukken als ''Oklahoma!'' en ''West Side Story''. Latere Amerikaanse toneelschrijvers van belang zijn [[w:Edward Albee|Edward Albee]], [[w:Sam Shepard|Sam Shepard]], [[w:David Mamet|David Mamet]], [[w:Wendy Wasserstein|Wendy Wasserstein]] en [[w:August Wilson|August Wilson]].

Op Broadway oogstte Tennessee Williams veel bijval met zijn toneelstuk ''The Glass Menagerie''. Het won in 1945 de Drama Critics Circle Award, en de volgende vijftien jaar vestigden andere succesrijke stukken zijn reputatie als een van de belangrijkste toneelschrijvers van het naoorlogse tijdperk. Twee jaar later won een andere grote dramaturg, Arthur Miller, diezelfde prijs met zijn stuk ''All My Sons''. Samen met Williams domineerde hij tot 1960 de productie van Broadway-stukkenBroadwaystukken. In hun realistische huiselijke drama's brachten zij psychologische diepgang door te tonen hoe hun personages -– meestal uit de middenklasse -– reageren op moeilijke economische en sociale omstandigheden. In de jaren veertig deed method acting zijn intrede in de Verenigde Staten, wat samen met het realisme van Miller en Williams zijn stempel drukte op het Amerikaans naoorlogs drama.

Andere bekende schrijvers van toneelstukken in de veertigerjaren veertig en vijftiger jarenvijftig waren [[w:Robert Anderson|Robert Anderson]] (''Tea and Sympathy'', 1953), [[w:Carson McCullers|Carson McCullers]] (Member of the Wedding, 1950), en [[w:Herman Wouk|Herman Wouk]] (''The Caine Mutiny'', 1954). In de naoorlogse periode verschenen eveneens de latere stukken van [[w:Eugene O'Neill|Eugene O'Neill]]: in 1946 ''The Iceman Cometh'', en in 1956 ''Long Day's Journey Into Night''.

In de marge van deze mainstream-productiesmainstreamproducties bracht het Living Theater avant-gardetoneel met stukken van Bertolt Brecht en andere Europese avant-garde dramaturgen. De bekendste Amerikaanse vertegenwoordiger van het absurd toneel was [[w:Edward Albee|Edward Albee]].