Onderwijs in relatie tot P2P/Sociale technologie: verschil tussen versies

Met '''sociale technologie''' bedoelt men sociale wetenschapstheorieën toepassen in technologie en gebruiken voor sociale doeleinden. Deze sociale theorieën evolueerden doorheen de geschiedenis. Deze begonnen in de 19de eeuw en zijn nu nog steeds in ontwikkeling. In de eerste theorieën kwam vooral ‘social engineering’ aan bod en later in de evolutie accentueerde men ‘social software’ (“Social Technology”, 2014). In onze huidige maatschappij betekent sociale technologie het volgende: “Sociale technologie is de verzamelterm van alle technologische hulpmiddelen die binnen het sociaal domein worden ingezet. Sociale technologie versterkt de hulp- en dienstverlening, vergroot het (zelf-) organiserend vermogen van professionals en organisaties en stimuleert uitwisseling van kennis en ervaring.” (Stichting Movisie, 2014)

De gsm is een voorbeeld van sociale technologie. Met een mobiel toestel kan men communiceren en helpt het om kennis en ervaringen over te dragen naar andere personen. Dit kan door te bellen, sms’en, … Deze uitvinding heeft een erg grote impact gehad op de samenleving. Een decennium geleden hadden nog maar enkelen een toestel, nu is het toestel al niet meer weg te denken in onze maatschappij. Deze uitvinding heeft een zware klap uitgedeeld aan de brieven en enigszins ook aan de e-mail. De gsm heeft letterlijk de wereld verovert en is niet meer weg te denken. De hedendaagse mens kan niet meer zonder. Tegenwoordig heb je zelfs al de smartphones waardoor er een nog meer communicatiemogelijkheden ter beschikking zijn, denk maar aan snapchat, instagram en dergelijke. Via de smartphone heeft men ook toegang tot sociale media, ook een deelaspect van sociale technologie. Tegenwoordig is er een massaal aantal van gebruikers, zodoende dat andere communicatiemethoden hier erg onder geleden hebben.

De term ‘sociale technologie’ wordt het eerst ter sprake gebracht omstreeks 1898 door Albion Small en Charles Henderson aan de universiteit van Chicago. Small sprak van sociale technologie als het gebruik van de kennis van feiten en wetten van het sociale leven die rationele sociale doelstellingen tot stand brengen. Dit wil zeggen dat kennis over sociologie sociale doeleinden neerzet. Volgens Small heeft sociologie praktische resultaten in sociale technologie die maatschappelijke instellingen verbeteren. Dat zijn ideëenideeën die de basis vormen voor zijn burgerlijke politieke hervormingsbeweging. Henderson sprak over ‘sociale kunst’ als een criteria, die methoden ontwikkelde om te bepalen welke verbeteringen er voor de samenleving mogelijk zijn en kunnen worden ingevoerd. In 1901 buigt Henderson ‘sociale kunst’ om tot ‘sociale technologie’, omdat zijn doel was om een wetenschappelijke basis te leggen voor sociologie. Hij wou aantonen dat het niet alleen een kunst was, maar ook een wetenschappelijke discipline. Henderson geeft aan dat zoals elke andere wetenschappelijke discipline, sociale technologie vooruitgang moet maken door middel van een specialisatie (Lewenstein, 2014). In 1923 kreeg de term een ruimere betekenis door Ernest Burgess en Thomas Eliot die sociale technologie lieten opnemen in de psychologie en sociale wetenschappen, dit vooral bij de praktische specialisatie van sociaal werk. Luther Lee Bernard schreef in 1928 een artikel met als naam: ‘the place of social science in the modern education’. In het artikel accentueert hij dat sociale technologie ook in de administratie moet worden toegepast. Er komen verschillende types van effectief onderwijs aan bod. Het derde type van effectief onderwijs is van toepassing op sociale technologieën en luidt als volgt: een systeem van sociale technologie om foutieve instellingen te herstellen en te verbeteren voor sociale doeleinden. De aspecten van sociale technologie die hij bespreekt, zijn de immateriële aspecten van het menselijk welzijn. Na de tweede wereldoorlog kwam de term veel meer ter sprake. Men begint de term meer toe te passen op verschillende invalshoeken zoals groepsdynamiek, mensenrechten, etcet cetera. In 1985 geeft MacKenzie aan dat technologische veranderingen gezien moeten worden als iets logisch. Hij maakt een link tussen technologie en de samenleving. Zo ontwikkelde hij een systematische classificatie van technologie. Bijvoorbeeld: militaire technologie, technologie van de productie, et cetera (“Social Technology”, 2014).

Dat sociale technologie leidt tot sociale wetenschappelijke kennis beschreef Bettina Leibetseder in het artikel ‘A critical review on the concept social technology’. Het zorgde voor een bepaald gebruik van sociale theorieën en methoden in de politiek en introduceerde een specifieke opvatting van de macht tussen het individu en het openbaar gezag. Dit concept zorgde voor een debat over de betekenis van sociale orde in de samenleving. Sociale technologie wordt alsnog gebruikt om verwijzingen te maken naar organisaties en beheer van particuliere ondernemingen. Dit gegeven wordt omgeschreven in het boek van Warner en Hornstein (“Social Technology”, 2014).

Tegenwoordig vindt men sociale technologie op vele vlakken terug. Bedrijven gebruiken het om activiteiten te verbeteren en om nieuwe marktkansen te creëren. Als sociale technologie geïntegreerd wordt in de werkprocessen van de medewerkers heeft het een positieve invloed op financiële prestaties en op het marktaandeel van een bedrijf. Op kleine schaal is het moeilijk om voordelen te halen uit sociale technologie in een bedrijf (McKinsey, 2014). Sociale technologie heeft een grote impact gehad op de samenleving in de vorm van social media. Dit kan worden ingezet om gemeenschappelijk werk (commons) effectief te maken (“the power of”, 2009). Sociale technologieën ontketenen creatieve krachten onder de gebruikers en creëencreëren nieuwe relaties en groepsdynamiek. De mensen ondervinden de voordelen van het in interactie treden met de juiste collega’s (refereert naar P2P). De sociale media heefthebben een zware klap uitgedeeld aan sms- en e-mailverkeer. Mensen bevrijden zich uit het fysiek interactief zijn en gaan wereldwijd communiceren. Dat wordt mogelijk gemaakt door sociale technologieën (Skaržauskien, Rūta Tamošiūnait, & Žalnien, 2014). Tot slot kunnen we concluderen dat de technologie zal blijven vooruitgaan en oudere technologie niet meer nodig is indien er iets geavanceerder op de markt komt.